شهری که موشک‌ها را به زانو درآورد!
در طول هشت سال جنگ تحمیلی، دزفول به نمادی از استقامت و پایداری مردم ایران تبدیل شد؛ شهری که موشک‌ها را به زانو درآورد! شهری که زیر بار سنگین‌ترین حملات موشکی و توپخانه‌ای رژیم بعث عراق، نه‌تنها خالی از سکنه نشد، بلکه ایستادگی و زندگی در آن ادامه یافت. دزفول، شهری است که با تقدیم هزاران شهید و جانباز، در سخت‌ترین شرایط جنگی از خاک، ایمان و آرمان‌های انقلاب اسلامی دفاع کرد. هر چند رژیم بعث تلاش داشت با بمباران‌های بی‌رحمانه، روحیه مقاومت مردم را درهم بشکند، اما مردمان این شهر ثابت کردند که مقاومت، مفهومی فراتر از تجهیزات جنگی دارد و ریشه در باورهای عمیق دینی و ملی دارد. این گزارش روایتی است از ایستادگی و جان‌فشانی مردمی که معنای واقعی مقاومت را در تاریخ جاودان ساختند.
شهر موشک‌ها یا بلد الصواریخ
در ساعت ۱۵:۳۵ روز ۱۸ آذرماه سال ۱۳۶۱، دو فروند موشک زمین‌به‌زمین به دو نقطه پرجمعیت شهر دزفول اصابت کرد. این حمله بیش از ۲۰۰ منزل مسکونی و مغازه را به ویرانه‌ای تبدیل کرد و ۶۲ نفر را به شهادت رساند و ۲۸۷ نفر دیگر را مجروح کرد. پس از این واقعه و به دلیل حملات موشکی مکرر، دزفول به بلد الصواریخ یا شهر موشک‌ها مشهور شد و این حمله به عنوان نخستین اصابت موشکی جنگ در تاریخ ثبت شد.
رژیم بعث عراق که در برابر مقاومت بی‌نظیر رزمندگان ایرانی در جبهه‌های نبرد شکست‌های سنگینی متحمل می‌شد، برای جبران ناکامی‌های خود و فشار بر جمهوری اسلامی ایران، شهرها و مناطق مسکونی را هدف بمباران و موشک‌باران قرار می‌داد. در همین راستا، دزفول نیز در ۲۸ آذرماه ۱۳۶۱ بار دیگر قربانی یورش بی‌رحمانه موشکی رژیم عراق شد.
اگرچه پیش از این جنایت، شهرهای ایران بارها توسط هواپیماهای عراقی بمباران شده بودند، اما حمله موشکی به دزفول نخستین حمله در ابعاد گسترده با استفاده از موشک‌های زمین‌به‌زمین بود.
هدف رژیم بعث از حملات به دزفول
یکی از اصلی‌ترین اهداف رژیم بعث عراق از بمباران و موشک‌باران شهرها، به ویژه دزفول، تخریب زیرساخت‌های اقتصادی و ایجاد حس ناامنی در مردم ایران بود. عراق می‌خواست با این اقدامات، ملت ایران را به پذیرش تسلیم وادارد. با این حال، این حملات نتوانست از عزم مردم دزفول و ملت ایران بکاهد.
رزمندگان ایرانی که از حمایت و پشتیبانی پدران و مادران خود برخوردار بودند، در میادین جنگ ایستادگی می‌کردند و صدام با هدف قرار دادن مردم بی‌دفاع شهرها تلاش داشت تا این جریان را متوقف کند. این اقدام، یکی از شیوه‌های معمول در هر جنگی است که برای وارد کردن فشار غیرمستقیم بر دشمن و وادار کردن او به عقب‌نشینی به‌کار می‌رود.
با وجود تمام تجهیزات و امکانات نظامی رژیم بعث، صدام هرگز نتوانست بفهمد که ملت ایران تفاوتی بنیادین با سایر ملت‌ها دارد. ایرانی‌ها که آرمان‌های انقلاب اسلامی را در عمق جان خود پذیرفته بودند، با رهبری مدبرانه و اعتقادات دینی و انقلابی، توانستند در برابر هر بحرانی ایستادگی کنند.
مردم دزفول که در خط مقدم دفاع از خاکریز انقلاب اسلامی قرار داشتند، از آغاز جنگ تحمیلی نقشی کلیدی ایفا کردند. دشمن تا ۲۰ کیلومتری این شهر رسیده بود، اما مردم دزفول با دستان خالی در برابر دشمن ایستادند تا نیروهای نظامی به منطقه برسند. در نهایت، دشمن مجبور به عقب‌نشینی به پشت رودخانه کرخه شد. بدین ترتیب، دزفول به یک سد اعتقادی در برابر رژیم بعث تبدیل شد.
نیروی مردمی به لشکر تبدیل شد!
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، گروهک‌های منافق از جمله خلق عرب که وابسته به رژیم بعث عراق بودند، تلاش کردند تا خوزستان را ناامن کنند. مردم دزفول در سرکوب این گروهک‌ها نقشی اساسی داشتند. علاوه بر این، نیروهای مردمی دزفول با اعزام نیرو به مناطق استراتژیکی مانند خرمشهر و آبادان از پیشروی نیروهای بعثی جلوگیری کردند.
عراق برای درهم شکستن مقاومت مردم دزفول از هیچ تلاشی فروگذار نکرد. با وجود این، دزفول هرگز خالی از سکنه نشد و زندگی در این شهر ادامه یافت. مردم دزفول در عین تحمل حملات سنگین دشمن، خطوط متعددی در جبهه ایجاد کرده و اعزام‌های گسترده‌ای به جنگ داشتند. اعزام نیروهای مردمی از دزفول به اندازه‌ای گسترده بود که تیپ ولی عصر (عج) در این شهر تشکیل شد و بعدها به لشکری تبدیل شد که تمام استان خوزستان را پوشش می‌داد.
اهمیت استراتژیک دزفول برای رژیم بعث
به دلیل موقعیت سوق‌الجیشی، دزفول دروازه شمالی استان خوزستان محسوب می‌شد. صدام برای قطع ارتباط شمال این استان با کشور و تصرف خوزستان، دزفول را به‌عنوان یک هدف استراتژیک و نظامی در نظر گرفته بود. این دلایل باعث افزایش فشار رژیم بعث بر دزفول شد.
در طول هشت سال جنگ، رژیم بعث عراق ۱۷۶ موشک غول‌پیکر «فراگ ۷» و «اسکاد» به این شهر شلیک کرد. علاوه بر آن، هواپیماهای دشمن ۴۸۹ بمب و راکت بر سر مردم بی‌دفاع فرو ریختند و ۵۸۲۱ گلوله توپ نیز به نقاط مختلف دزفول اصابت کرد.
این حملات منجر به تخریب ۱۹۵۰۰ واحد مسکونی، تجاری، آموزشی و مذهبی شد که بین ۲۰ تا ۱۰۰ درصد آسیب دیدند. با این حال، مردم دزفول با تقدیم ۲۶۰۰ شهید، ۴۰۰۰ جانباز، ۴۵۲ آزاده و ۱۴۷ مفقودالاثر، حماسه‌ای از مقاومت و پایداری را در تاریخ انقلاب اسلامی ثبت کردند.
روز مقاومت و پایداری، روز دزفول
چهارم خرداد که به پاس استقامت و ایستادگی مردم دزفول در تقویم رسمی کشور به نام «روز مقاومت و پایداری» ثبت شده است، یادآور رشادت‌ها و ایثار مردم این شهر است. این مناسبت در سال ۱۳۶۶ و در دوران ریاست جمهوری مقام معظم رهبری در تقویم رسمی کشور ثبت شد.
رژیم بعث عراق در طول جنگ تحمیلی، شهرهای ایران را مورد هدف قرار داد، اما مجامع بین‌المللی هیچ‌گاه واکنش جدی به این جنایات نشان ندادند. شکایت‌های ایران به این مجامع نیز بی‌نتیجه ماند.
در حالی که عراق مردم غیرنظامی ایران را قربانی می‌کرد، ایران با پایبندی به آموزه‌های اسلامی از مقابله به مثل خودداری کرد. حتی پیش از هدف قرار دادن زیرساخت‌ها و مناطق نظامی دشمن، به ساکنان آن مناطق هشدار داده می‌شد تا خسارت‌های انسانی به حداقل برسد. این رویه انسانی تا پایان جنگ تحمیلی ادامه یافت و برگ زرینی در تاریخ اخلاقی ملت ایران ثبت کرد.
انتهای پیام/