فیلم سینمایی اتاق یک

سرهنگ ابراهیم علی اصغرلو طی عملیاتی در کردستان به دست اعضای « گروهک کومله» دستگیر می شود. چند بار اقدام به فرار می کند، اما دستگیر و به “اتاق یک”، که ویژه نگهداری محکومان به اعدام است انتقال می یابد، چهار زندانی دیگر در این اتاق نگهداری می شوند. ابتدا بین سرهنگ و دو مسئول ایدئولوژیک گروه مزبور بحث و جدل در می گیرد، اما بعد هر پنج نفر به هم نزدیک می شوند و با نقشه ای که سرهنگ طرح ریزی می کند می گریزند.
این فیلم سینمایی که براساس یک ماجرای واقعی تولید شده است، به کارگردانی رحیم رحیمی پور و تهیه کنندگی مرتضی شایسته محصول سال 1365است.
هوشنگ توکلی، عبدالرضا اکبری، افراشته سمندرپور، ناصر عرفانیان از جمله بازیگران این اثر سینمایی می‌باشند.
سرهنگ اصغرلو از زبدگان زمانه بود. گروه جهاد ومقاومت مشرق درگزارشی درباره این شهید آورده است، او توانست فرار گروه هفت نفره از زندان کومله رادر سال ۱۳۵۹ طراحی و اجرا کند. آقا یدالله می گفت: ایده فرار را جناب سرهنگ مطرح کرد، ۴۰ شب طول کشید تا توانستیم کانالی راحفر کرده و به بستر رودخانه برسانیم و از آنجا فرار کنیم، ولی نزدیک های سردشت به رهگذری برخوردیم که ما را لو داد و این بار گرفتار حزب دموکرات شدیم. نیروهای کومله که در جست وجوی ما بوده و ردمان را گرفته بودند به دموکرات رسیدند ودرگیری خونین آغاز شد. کومله دستور می داد برگردیم و تهدید می کرد درغیر این صورت ما را خواهند کشت. دموکرات می گفت: اگر قدمی به عقب برگردید شما را به رگبار می بندیم. بین این آتش بازی گیرکرده بودیم تا اینکه اوضاع کمی آرام شد. یکی از نیروهای کومله که دم از رفاقت با سرهنگ اصغرلو می زد به ایشان نزدیک شد و گفت: ها سرهنگ بالاخره کارخودتو کردی؟ سرهنگ گفت: فرار حق هر اسیره. نیروی کومله با لبخند و تمسخر لوله اسله رو بیخ گوش سرهنگ گذاشت. شلیک کرد و گفت: کشتن هم حق ماست.
هوشنگ توکلی از کارگردانان و بازیگران با تجربه عرصه سینما درباره مرحوم رحیمی پورمی‌گوید:
[زندان دوله‌تو] اولین فیلم بلند اوست؛ فیلمی که به ماجراهای کردستان می‌پرداخت و استعدادهایش را به نمایش می‌گذاشت. در فیلم دیگری دوباره به زندان‌های دوله‌تو پرداخته بود که در آن فیلم من به عنوان بازیگر با مرحوم رحیمی‌پور همکاری داشتم. این فیلم با اسم “اتاق یک” سال ۶۵ ساخته‌شد.
در فاصله چند سال، فیلم‌های دیگری هم ساخت از جمله فیلم الماس بنفش ۶۸، انفجار در اتاق عمل ۷۰، مستاجر ۷۱ و شیرین و فرهاد در سال ۷۴ که من در فیلم انفجار در اتاق عمل هم برای ایشان بازی کردم.
از استعدادهای خیلی خوب سینما بود که از جایی به بعد متوقف شد. بسیار مومن و معتقد بود و روحیه انتقادی سفت و سختی داشت که باعث شد نتواند در عرصه هنر بیشتر از اینها دوام بیاورد.