کتاب «غروب غربت» حاوی خاطرات اسیران آزاد شده ی استان سمنان از ایام اسارت در بازداشتگاه ها و اردوگاه های مخوف عراق می باشد که توسط خود آنان به رشته ی تحریر درآمده است.
این دلیرمردان آزاده در خاطرات شان از صلابت و استواری اسیران ایرانی در مقابل مزدوران بعثی، از پایداری و پایمردی و پافشاری آنان بر اصول و عقاید و آرمان هایشان، از عشق و علاقه شان به امام راحل، از توسل و تمسک خود به حضرت حق، از رذالت و پستی و وحشی گری نیروهای بعثی، از محرومیت ها و کمبودها و بلایا و سختی های دوران اسارت و در یک کلمه از مظلومیت اسیران ایرانی سخن رانده اند.
هر یک از این آزادگان سرافراز، در نوشته ی خود تلاش داشته، گوشه هایی از زندگی اسرای ایرانی در اسارتگاه های عراق را در جلوی چشم خواننده قرار دهد و او را با شرایط سخت و طاقت فرسای اسارت آشنا نماید.
آنان در خاطرات خود به محرومیتها و کمبودهای دوران اسارت که موجب شده بود در سخت ترین شرایط گذران زندگی کنند، اشاره کرده و برخی از موضوعات و وقایع و رخدادهای آن روزگاران را که مورد توجه آن ها بوده را بیان نموده اند.
از جمله مسائل و موضوعاتی که در این کتاب ذکر شده می توان موارد زیر را برشمردک
نحوه ی اسارت، بازجویی، تشنگی و گرسنگی اسرا، مشکلات اسرا برای استحمام و قضای حاجت، نحوه ی شکنجه ی اسرا، تفنیش و بازرسی بدنی، گردش اسرا در شهر و رفتار ناشایست و نامناسب مردم با اسرا، ورزش در اسارت، مکاتبه با خانواده، فرار ناموفق بعضی اسرا و…
