‏با دو چشم دچار یکتایی

قربان ولیئی در سال 1349 در استان کرمانشاه دیده به جهان گشود. او شاعری است که صاحب نقد و نظر ویژۀ خویش در شعر است. شعر او با تکیه بر مبانی عرفان و معرفت دارای حال و هوای خاص خویش است. هم‌چنین او علاوه بر سرایش شعر با نگاه دقیق به آثار ارجمند ادب کلاسیک موفق شده در راستای معرفی آن آثار گام‌های بلندی بردارد. برخی آثار او عبارت‌اند از: گزیدۀ ادبیات: گفتم به لحظه نام تو را جاودانه شد؛ گزیدۀ غزلیات مولوی؛ گزیدۀ غزلیات سعدی؛ گزیدۀ “خسرو و شیرین” نظامی گنجوی؛ گزیدۀ شعر پروین اعتصامی؛ گزیدۀ شعر نیایش با عنوان ای بی‌نشان محض؛ و گزیدۀ شعر نو با عنوان صدای سبز شکفتن. کتاب حاضر گزیده‌ای از اشعار اوست که بیش‌تر در قالب غزل و با مضمون عرفانی سروده شده است. عناوین برخی از اشعار عبارت‌اند از: قل‌قل میان حنجره رودی روان شده؛ ای سلسله در سلسله در سلسلۀ مویت؛ این‌گونه عاشقانه کجا می‌برد مرا؟؛ چشمه‌ها رو به تماشای تو در جریانند؛ ایاک نعبد به زبان درخت‌ها؛ زلال می‌شوم و او فرود می‌آمد؛ مرا تطهیر خواهد کرد بارانی که می‌بینی؛ این خون کیست روی زمین موج می‌زند؟ و گرسنۀ ملکوتیم و نان ما نور است.