سومین کتاب از مجموعه «تاریخنگاران و راویان صحنه نبرد» نوشتۀ فاطمه وفاییزاده شامل روایت زندگی و سرگذشت سه راوی و تاریخنگار شهید، محمدتقی رضوانی، سعید عیسیوند و حسین اللهداد بر اساس گفتوگو با خانواده، دوستان و آشنایان آنها است و کوشیده رفتار، عقاید و منش آنها را برای مخاطب به تصویر کشد.
شهید محمدتقی رضوانی در عملیات رمضان راوی تیپ 31 عاشورا و در مرحلۀ بعدی عملیات نیز راوی قرارگاه نصر بود. وی در عملیات والفجر مقدماتی راوی همراه شهید حسن باقری و شهید حمید بقایی بود و در شناسایی عملیات در منطقه فکه به فیض شهادت نائل آمد. شهید سعید عیسیوند راوی لشکر 27 محمد رسولالله (ص) در عملیات والفجر مقدماتی بود و در همین عملیات در منطقه فکه جنوبی شهید شد. شهید حسین اللهداد در عملیاتهای فتح المبین، بیت المقدس، والفجرمدماتی، بدر، والفجر8، کربلای4 و کربلای 5 راوی یگانهای عملیاتی سپاه مثل؛ لشکر7 ولی عصر(عج) لشکر17 علیبن ابی طالب(ع)، لشکر21 امام رضا(ع) و تیپ18 الغدیر بوده و در عملیات بیتالمقدس 2 در منطقه ماووت به شهادت رسید.
در خصوص اهمیت کاری که این شهدای راوی انجام دادند باید نگاه مختصری به تاریخچۀ شکلگیری فعالیت تاریخنگاری جنگ ایران و عراق و نقش راویها در آن انداخت. هنوز مدت زمان زیادی از آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران نگذشته بود که دفتر سیاسی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به فکر ثبت اتفاقات جنگ و عملیاتها افتاد. برای این کار باید نیروهای قابل اعتماد و مطمئنی را پیدا میکرد که بتوانند لحظههای سرنوشتساز را شکار کنند و از کنار اتفاقات، ساده نگذرند؛ کسانی که هم متعهد باشند و هم فضای پرالتهاب جنگ، آنها را از دیدن جزئیات غافل نکند. از آنجا که اغلب نیروهای سپاه دوست داشتند خودشان در عملیاتها حضور داشته باشند، کمتر کسی حاضر به فعالیت در این زمینه میشد.