شهید حسین خلعتبری

عقابان تیز پرواز نیروی هوایی مواضع نظامی سرتاسر عراق را در هم‏‎ ‎‏کوبیدند، و اگر نبود تعهد اسلامی آنان و خوف هلاکت بیگناهان و‏‎ ‎‏خرابی اماکن ملت برادر عراق که تاکنون نیز دست آنان را همین انگیزه‏‎ ‎‏بسته است چنان درس عبرت آمیزی به حزب کافر بعث می دادند که‏‎ ‎‏بعضی از دولت‌های منحرف منطقه و غیر آن هوای مبارزه با ملتی که‏‎ ‎‏شهادت را تحفۀ آسمانی می دانند، به سر نپرورانند. (امام خمینی 6/3/1361)

حسین خلعتبری در 13 مهرماه 1328 در یکی از روستاهای شهرستان رامسر در خانواده‌ای مذهبی چشم به جهان گشود. مراحل ابتدایی و متوسطه خود را در چالک رود استان مازندران  با موفقیت سپری کرد و برای اخذ دیپلم راهی تهران شد. در سال 1351 و پس از گذراندن دوره سربازی، به عنوان دانشجو در نیروی هوایی ارتش ایران مشغول به تحصیل شد. علاقه او به پرواز قابل وصف نبود، بنابراین با سپری کردن مراحل مقدماتی در دانشکده نیروی هوایی ارتش برای مراحل تکمیلی به آمریکا اعزام شد.

تصویری قدیمی از سرلشکر شهید حسین خلعتبری

خلعتبری، پیش از سفر به آمریکا از مادرش می‌خواهد و به او وکالت می‌دهد که تمام حقوق ماهیانه‌اش را صرف نیازمندان کند.

او در آمریکا به عنوان یک دانشجوی بسیار با استعداد شناخته شد و توانست دوره شلیک موشک ماوریک (نوعی موشک هوا به سطح) را با موفقیت تمام طی کند.

او پس از دریافت گواهی‌نامه خلبانی هواپیمای اف 4 به ایران برمی‌گردد و در پایگاه ششم شکاری بوشهر با درجه ستوان دومی مشغول به خدمت می‌شود.

خلبان خلعتبری در سال 1356 با شهلا دولت‌شاهی ازدواج می‌کند که حاصل این ازدواج دو فرزند به نام‌های آیدا و آرش است.

سرلشکر خلبان حسین خلعتبری ازجمله حماسه سازانی بود كه در طول جنگ ایران و عراق، در بین نیروهای دشمن به حسین ماوریک، شکارچی ناوهای اوزای عراقی معروف شده بود و برای سرش، جایزه تعیین کرده بودند. او بلافاصله بعد از تجاوز ارتش بعث عراق، با دیگر همکارانش دست بکار شده و ترتیب انجام دو عملیات را در همان روز می‌دهند که بر اساس آن یکی از عملیات‌ها با رمز البرز به پایگاه هوایی بوشهر می‌رسد.

از جمله عملیات‌های غرور آفرینی که شهید سرلشکر حسین خلعتبری در آن حضور مؤثر داشته است می‌توان به عملیات کمان 99، عملیات مروارید و حمله به اچ 3 اشاره کرد.

همچنین این شهید گرانقدر

دفاع پرس درباره حضور مقتدرانه شهید حسین خلعتبری در دادگاه لاهه می‌گوید: او افسری نکته­‌بین و باهوش بود. مدتی از جنگ نگذشته بود که وی برای دفاع از حقوق ایران که درگیر جنگی ناخواسته شده بود، به‌عنوان نماینده ویژه ایران در دادگاه بین‌المللی «لاهه» حضور یافت تا در برابر دولت‌مردان غربى و عربى، از حقوق کشور عزیزمان دفاع کند و در این امر خطیر با ابتکار عملى که در آن‌جا به خرج داد، حقانیت ایران را در جنگ ثابت کرد.

خلعتبری در دادگاه بین‌المللی لاهه به‌عنوان نماینده نظامی ایران حضور داشت. قاضی دادگاه به سمت وی با خودکاری که در دست داشت به حالت شماتت اشاره کرد و گفت: «شما متجاوزید»، که «حسین خلعتبری» به حالت خشم و به‌طور ناگهانی خودکار قاضی را از دست او گرفت که در مقابل اعتراض وی، قاضی گفت که «چرا خودکارم را از دستم گرفتی» و «حسین خلعتبری» هم گفت: «این خودکار ممکن است که ارزش مادی آن ناچیز باشد، وقتی من آن را از شما گرفتم، شما را عصبانی کرد و از آن نگذشتی و در مقابل زور از خودت دفاع کردی! چه‌طور ما از کشور و ناموس‌مان در مقابل تجاوز بگذریم و از خودمان دفاع نکنیم!». قاضی لحظه­‌ای مکث کرد و در برابر منطق و کار اصولی «حسین خلعتبری» سر تعظیم فرو آورد و گفت: «حق با شماست».

تصویر شهید حسین خلعتبری در کنار هواپیمای نظامی

اولین روز عید سال ۱۳۶۴، «حسین خلعتبری» و ستوان «محمدزاده» به‌عنوان شیفت آلرت پایگاه سوم شکاری همدان بودند که ناگهان صدای آژیر بلند شد و در پایگاه اسکرامبل (حالت آماده‌باش) اعلام شد.

«حسین خلعتبری» به‌همراه کمک خود ستوان «عیسی محمدزاده» با یک فروند هواپیمای اف ۴ با رمز «سلیمان-۳۱» برای مقابله با هواپیماهای دشمن به پرواز درآمد و در منطقه «سقز» کردستان، با دو فروند میگ ۲۳ و یک فروند میگ ۲۵ دشمن درگیر شد. یکی از میگ‌های ۲۳ را مورد هدف قرار داد که پس از برخورد موشک، میگ منهدم شد، اما در همین حین از ایستگاه‌های رادار زمینی مرزی به اطلاع «خلعتبری» رساندند که یک فروند میگ ۲۵ دشمن، در تعقیب آن‌هاست؛ لذا در این نبرد که حتی تعقیب و گریز آن نابرابر است، میگ ۲۵ اقدام به شلیک موشک کرده و به هواپیمای فانتوم اصابت کرد و ستوان «محمدزاده» موفق شد که اجکت کند و از هواپیما جدا شود، ولی خلبان «حسین خلعتبری» فرصت اجکت پیدا نکرد و بدین شکل، قهرمان جنگ‌های دریایی که سیره­‌اش حسینی بود، روح بلندش به عرش برین پرواز کرد و پیکر بدون سرش را همچون مقتدایش حسین­‌بن­‌علی (ع) به‌عنوان سند افتخاری تقدیم ملت همیشه بیدار و امام شهیدان کرد.

پیکر مطهر او طبق وصیت خودش در «قله میرزا کوچک‌خان» (گلزار ۴۰ شهیدان رامسر) به خاک سپرده شد تا آن‌گونه که خود می‌خواست، روحش نیز پاسدار مرز و بوم وطن اسلامی‌مان باشد.

وقتی ازخلعتبری پرسیدند چرا پل را منهدم نکردی؟ گفت: «فرزندی یک ساله دارم، یک لحظه احساس کردم که ممکن است، توی ماشین بچه‌ای مثل «آرش» من باشد و چگونه قبول کنم که پدری بچه سوخته اش را در آغوش بگیرد؟»

شهید حسین خلعتبری در گوشه‌ای از وصیت‌نامه خود عشقش را به وطن چنین نشان می‌دهد: اگر ذره‌ای از خاک وطنم به پوتین سرباز دشمن چسبیده باشد، آن را با خونم در خاک وطن می‌شویم و مرگ در این راه را افتخار می‌دانم و اگر ارزشمندتر از جانم هدیه‌ای داشتم، حتماً به این مردم تقدیم می‌کنم.