دولت ها بیدار شوند

دولت ها بیدار شوند

به گزارش گلف به نقل از گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس امام خمینی (ره) ضمن محکومیت سکوت دولت‏‌های منطقه در برابر جنایات حکومت عراق و رژیم صهیونیستی، قیام ملت‌‏های مسلمان برای نابودی این رژیم را خواستار شدند و سپس پیشنهاد صلح حکومت صدام را تلاشی برای فرار از چنگال انتقام و عدالت الهی دانستند و تأکید کردند که مصالحه با این حکومت و چشم‌پوشی از جنایات او ننگی است که در تاریخ ثبت خواهد شد.

صبح ۲۳ خرداد سال ۱۳۶۱ فرمانده و گروهی از کارکنان نیروی دریایی ارتش، وزیر و گروهی از کارکنان وزارت ارشاد اسلامی و نمایندگان نهضت‏‌های آزادی‌بخش جهان اسلام در حسینیه جماران با امام خمینی رهبر انقلاب اسلامی، دیدار کردند.

امام خمینی در این دیدار، مشکل امروز اسلام و مسلمانان را سکوت و بی‌توجهی دولت‌های کشور‌های اسلامی منطقه در قبال ظلم‌هایی که بر مسلمانان وارد می‌شود خواندند و گفتند: آیا این دولت‌های منطقه مسئله لبنان را یک فاجعه نمی‌دانند؟ یک فاجعه برای اسلام نمی‌دانند؟ یک فاجعه برای مسلمین جهان نمی‌‏دانند؟ آیا حمله اسرائیل به لبنان و کشتار بی‏حد فاجعه نیست؟ برای اسلام فاجعه نیست؟ برای مسلمان‌ها فاجعه نیست؟ آیا تصریح به اینکه این عمل با صلاحدید آمریکا واقع‌شده است، در گوش این‌ها وارد نمی‌شود؟ اگر کر نیستند، چرا این فریاد و ناله عزیزان ما را در لبنان نمی‌شنوند؟

و اگر کور نیستند، چرا این کشته‌‏هایی که هر روز دارد در لبنان و ایران روی هم می‌‏ریزد و جوان‌های عزیزی را که در جبهه‏‌ها و زن‌ها و بچه‏‌ها و مردهای پیر را که در خارج جبهه‏‌ها و در شهر‌ها به هلاکت می‌رسند، نمی‌‏بینند؟ اگر می‌بینند و فاجعه‏ می‌دانند، چرا صحبتی در کار نیست؟ اگر علاقه به کیان اسلام، علاقه به قرآن کریم، علاقه به حرمین شریفین دارند، چرا امروز که دارد این معالم دینی زیر پا گذاشته می‌‏شود و تهدید می‏‌کند اسلام و قرآن و حرمین شریفین را، صحبتی نمی‏‌کنند؟ چرا باز کمک می‏‌کنند؟ چه شده است این‌ها را که در حضور آن‌ها این مصایب واقع می‏‌شود و در محضر همه این‌طور جنایت‌ها واقع می‏‌شود و علاوه بر این‌که سکوت کرده‌‏اند، تأیید می‌‏کنند.

ضرورت بیداری و اتحاد ملت‌های مسلمان

بنیان‌گذار کبیر انقلاب اسلامی آن‌گاه چاره این مشکل را بیداری و اتحاد ملت‌های مسلمان اعلام کردند و گفتند: شکایت از این حکومت‌ها را به کجا ببریم جز به ساحت مقدس خدای تبارک و تعالی؟ ما چطور شکایت کنیم از آن‌هایی که ایران را که ایستاده است و می‌‏خواهد در مقابل همه قدرت‌ها بایستد و اسلام را محقق کند در دنیا، در مقابل این، طرح جهاد (اشاره به درخواست اخیر رادیو عربستان سعودی برای فتوای جهاد علیه جمهوری اسلامی ایران) می‏‌دهند و در مقابل‏ اسرائیل که به جنگ با اسلام برخاسته است و با صراحت می‏‌گوید که از نیل تا فرات مال من است و حرمین شریفین را از خود می‏‌داند، سکوت کرده‌‏اند؟

ما این درد‌ها را کجا ببریم؟ این مصیبت‌ها را پیش کی طرح کنیم؟ این سکوت‌های مرگبار را، این سکوت‌هایی که تأیید می‏‌کند جنایتکاران را، این سکوت‌هایی که تشویق می‏‌کند ستمکاران را، باید به کی عرضه کنیم و از کی بخواهیم که عنایت کند و این سکوت‌ها را بشکند؟

جمعیت‌تان کم است؟ ثروت‌تان کم است؟ نفت‌تان ناچیز است؟ زمین‌های‌تان کم است؟ مراکز مهمی که در مراکز سوق‌الجیشی بسیار معتبر است، شما دست‌تان نیست؟ همه امکانات هست، لکن یک چیز نیست و آن ایمان است. ایمان نیست.

ایشان سپس به خواسته ایران برای عبور از خاک عراق به‌منظور کمک‌رسانی به جبهه مقاومت در برابر ارتش رژیم صهیونیستی به‌عنوان شرط دیگر خود برای پایان دادن به جنگ با عراق اشاره کردند و گفتند: مضحک این است که دولت ما پیشنهاد می‌‏کند که راه بدهید ما برویم با دشمن‌های شما جنگ بکنیم و این را یکی از شرایط قرار می‌‏دهد، برای اینکه مأیوس از شماست و شما باید شرط قرار بدهید و آن‌ها حکومت عراق می‌‏گویند که باید از هر چیزی که ما کردیم، بگذرید تا راه‌تان بدهیم، آن‌هم چه راه دادنی.

این‌ها مصیبت نیست که بر اسلام وارد است که یک جمعیت فداکار می‌‏خواهند بروند با دشمن عرب، با دشمن اسلام، با دشمن حرمین شریفین، با دشمن همه منطقه جنگ بکنند؟ خودشان که نشستند و بی‏‌تفاوت هستند، بلکه موافق هستند با آن‌ها، از ما رشوه می‏‌خواهند.

انتقاد از مشروط کردن عبور از خاک عراق به سمت فلسطین

امام خمینی در ادامه سخنان خود، پیشنهاد صلح حکومت عراق را که به بهانه قصد مقابله با ارتش رژیم صهیونیستی ارائه شده است، تلاش این حکومت برای فرار از چنگال انتقام و عدالت الهی توصیف کردند و گفتند: آتش‌بسی که صدام می‌‏گوید، آتش‌بسی است که دنبالش آتش می‏‌گشاید. راهی که صدام می‌‏خواهد به ما بدهد، راهی است که نجات خودش را در آن راه می‌‏یابد، نه راه می‌‏خواهد برای اسرائیل بدهد. این، طرفین قضیه را ملاحظه کرده است.

اگر ما قبول کنیم، پس مصالحه واقع شده است و صدامی‌ها نجات پیدا کرده‏‌اند و اگر قبول نکنیم، پس معلوم می‏‌شود که ما نمی‏‌خواهیم جهاد کنیم، نمی‏‌خواهیم با اسرائیل جنگ کنیم. ما به آن‌ها می‏‌گوییم که ما قبول داریم، شما کنار بروید و کارشناس‌ها بیایند ببینند که شما چه کردید در این کشور (ایران)، چه جرم‌هایی را مرتکب شدید؛ و کارشناس‌ها بیایند ببینند که کی این جنایت را مرتکب شده است.

لکن ما جنایات را غمض عین چشم‌پوشی کنیم؛ برای این‌که می‏‌خواهیم برای شما کار کنیم. این‌ها از عجایبی است که در تاریخ بازمی‏‌ماند. از عجایبی است که تاریخ ضبط می‏‌کند. این است‏ که ایران می‏‌خواست برای نجات عرب که اسرائیل به‌خصوص با عرب مخالف است و برای نجات حرمین شریفین و برای نجات کشورهای اسلامی که همه در تهدید اسرائیل هستند و برای مقابله با این سرطان فاسد، می‏‌خواست برود و دولت‌ها از او رشوه می‏‌خواستند. این‌ها مسائلی است که در تاریخ ثبت می‏‌شود و ننگ‌هایی است که بر پیشانی این اشخاص ثبت خواهد شد.

قیام ملت‌ها و دولت‌های اسلامی علیه اسرائیل

بنیان‌گذار کبیر انقلاب اسلامی ایران، قیام ملت‌های مسلمان برای نابودی اسرائیل را خواستار شدند و اضافه کردند: ملت‌ها باید بایستند و بخواهند از ارتش‌های منطقه خودشان و از دولت‌های منطقه خودشان که بیایند و با این فلسطینی‌‏ها و با این سوری‌‏ها که مورد ظلم واقع‌شده‌اند کمک کنند تا این غده سرطانی از بین برود؛ و اگر آن‌ها هم تماشاگر باشند که ببینند چه می‏‌شود، آن‌ها هم بی‏تفاوت باشند و عذر این باشد که دولت‌ها باید این کار را بکنند، اگر این‌طور باشد، آن‌ها هم در محضر خدا جواب صحیح ندارند.

من امیدوارم که ملت‌های این کشورهای اسلامی به این مسائل توجه کنند و ننشینند تا این‌که وقت بگذرد. امروز، روزی است که اگر باهم قیام کنند، اسرائیل به‌کلی از بین خواهد رفت. من امیدوارم که این دولت‌هایی که در عین حالی که اسرائیل با صراحت می‏‌گوید که من باید همه این‌جا‌ها را بگیرم و این‌جا‌ها را ملک خودش می‏‌داند و شاهدیم که قدم‌به‌قدم دارد پیش می‌‏رود، این دولت‌ها بیدار بشوند و علیه این ماده سرطانی که خطرش برای همه منطقه و برای اسلام است، قیام کنند و با حرف و صحبت و شوخی و مزاح مسائل را نگذرانند.

منبع:

حبیبی، ابوالقاسم، روزشمار جنگ ایران و عراق: آزادسازی خرمشهر؛ پایان رؤیای تجزیه ایران، (کتاب نوزدهم)، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، تهران ۱۳۹۸، صص ۹۱۷، ۹۱۸، ۹۱۹، ۹۲۰

انتهای پیام/

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *