‏سفرنامه ی عشق

بيان خاطرات سفر به «مناطق عملياتي» در غرب کشور است. نگارنده در اين اثر، گزارشي از بازديد خود از مناطق جنگي غرب کشور را ارايه داده است. او که سفر خود را از قزوين آغاز کرده، دوکوهه، اروند، شلمچه، دهلاويه، هويزه، طلاييه و پاسگاه زيد را به‌عنوان هفت منزل‌گاه براي مسير «عشق» ترسيم نموده، که از نظر او هر کدام نمادي از يکي از الزامات اين سفر هستند. طلب، عشق، معرفت، استغناء، توحيد، حيرت و فقر و فنا نيز هفت وادي‌اي هستند که نويسنده آن‌ها را منزل‌گاه‌هاي وادي عشق دانسته است. وي در هر کدام از منزل‌گاه‌ها به اسامي شهداي مدفون در آن‌جا از که از نظر او به حقيقت عشق واصل شده‌اند، و خصوصيات اجمالي منطقه مورد نظر نيز اشاره کرده است.