بدا به حال ما،اگر یاد شما در قاب زندگی ما جای نگیرد.اینجا فراوان‌اند.زخم‌هایی که یاد شما مرهم آن‌هاست. بله،شما را می‌گویم؛شمایی که همیشه نگاهتان در خط قبله پرواز کرد و در افق قبله محوتان کرد.شهدا نام دیگر خورشیدند و به عبارتی عشق نابند.وقتی وصیت نامه‌های شهدا را می‌خواندم، تازه فهمیدم چرا با عروج خونین بال آخرین نو از آن‌ها آسمان نیز وسعت خود را برچید تا شرمسار بلندای روح شهدا نباشد.
سطرهایی از کتاب سردار ماووت
رزمندگان نیروی زمینی سپاه پاسداران با عبور از موانع طبیعی و مصنوعی بسیار سخت از قبیل کوه‌های صعب‌العبور پوشیده از برف،رودخانه خروشان قلاچولان، میادین متعدد مین ، تله‌های انفجاری،سنگرهای کمین و سیم‌های خاردار؛یورش بی امان خود را به موضع دشمن آغاز می‌کنند.
