ارتش در دفاع مقدس (سال دوم)

ارتش رژیم بعثی عراق در ۳۱ شهریور ماه سال ۱۳۵۹ در حالی باده لشکر و ده ها تیپ مستقل زرهی و مکانیزه به ایران اسلامی حمله کرد که بیش از یک سوم یگان های رزمی نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران در استان‌ های آذربایجان غربی و کردستان برای برقراری امنیت داخلی، با ضد انقلاب که به طور مستقیم توسط رژیم عراق حمایت و پشتیبانی می شد، درگیر بود و فقط لشکرهای ۸۱ و ۹۲ زرهی، آن هم در خوشبینانه‌ ترین حالت با استعداد رزمی حدود ۵۰٪ در مرزهای غربی و جنوبی استقرار داشتند. به دنبال سد پیشروی ارتش عراق و تثبیت دشمن، کلیه یگان های رزمی، پشتیبانی رزمی و پشتیبانی خدمات رزمی ارتش به مناطق عملیاتی اعزام و خطوط پدافندی قابل اعتمادی ایجاد گردید. سال یکم جنگ در حالی به اتمام رسید که از یک سو با تدابیر مقامات سیاسی و نظامی یگان های ارتش تقویت شدند و نظم و انضباط در ارتش تقویت گردید و از سوی دیگر با طرح ریزی و اجرای عملیات های محدود، دشمن را تضعیف کرده و با اعزام گشتی های رزمی و شناسایی و فعال شدن سامانه ی اطلاعاتی، نقاط قوت و ضعف دشمن تا حدودی مشخص شد.