‏تجاوز عراق، خیانت خودی، حمایت بیگانه

در اواخر سال 1356، با آغاز ناآرامی‌های ایران، حکومت عراق در پی تجهیز هرچه‌ بیشتر ارتش خود به جنگ افزارهای شیمایی و هسته‌ای برآمد. سقوط رژیم ایران در بهمن ماه 1357، همراه با تصفیة گستردة ارتش و ایجاد جو تبلیغاتی وسیع، علیه نیروهای مسلح، چشم‌انداز نوینی برابر حاکمان عراق گشود. قدرت رزمی نیروی زمینی عراق در زمان حمله به ایران به بیش از 12 لشگر افزایش یافت. علاوه بر آن، حکومت عراق بر آن شد تا با پاره‌ای از ایرانی‌نمایان خارج از کشور از جمله «منصور رفیع‌زاده» رابط ارتشبد «اویسی» و «مسعود رجوی»، رهبر سازمان مجاهدین خلق، ارتباط برقرار کند. مجموعة نفرات ارتش ایران بعد از انقلاب برای حکومت عراق بسیار هراس‌انگیز بود. سرانجام در روز سی‌ویکم شهریور ماه 1359، جنگنده‌های نیروی هوایی عراق شهرهای مختلف ایران را بمباران کردند و جنگ آغاز شد. نویسنده در کتاب حاضر، مباحثی مانند قراردادهای مرزی ایران و عراق،‌ و ایران و عثمانی، در دوران مختلف اقدام‌های دشمنانة عراق، تجاوز عراق در رابطه با حقوق بین‌الملل، نبرد در جبهة نظامی، و جنگ در جبهة سیاسی تبلیغاتی را مورد بررسی قرار داده است.