‏نيمكت‌هاي سوخته

در باور مردمی که در میانشان جنگی رخ نداده یا همیشه مورد هجوم دشمن نبوده اند جنگ، لشکرکشی میان دو گروه صرفا نظامی است ولی رژیم بعثی عراق با بمباران شهرها تصویری دیگر و نابرابر از جنگ ارائه کرد و با حمله به مدارس، صدها کودک و نوجوان ایرانی را به شهادت رساند. یکی از این فجایع روز 12 فروردین 1365 در دبیرستان زینبیه و دبستان ثارالله شهرستان میانه رخ داد که موجب شهادت 34 دانش آموز بیگناه و مجروح شدن صدها نفر شد. نام بامسمای این کتاب به درستی نشان می دهد که حتی نیمکت های این مدرسه هم از شر بمب های دشمن در امان نماندند و سوختند. جعفر کاظمی آرشیو عکس تقریبا کاملی از این حادثه تلخ را جمع آوری کرده تا آیندگان فراموش نکنند که تاریخ چه فجایعی را در خود ثبت کرده است. «نیمکت های سوخته» تنها وقایع نگاری صرف نیست. این کتاب با روایت روان و ساده اش مخاطب را پشت میزها می نشاند و چنان فضاسازی درست و منطقی ای دارد که هنگام خواندن سطر سطر آن، صدای بمب و سوت موشک و آژیر خطر را می شنوی. نویسنده حتی از گفت وگوهایی که لحظاتی قبل از اصابت موشک، بین قربانیان رد و بدل می شده به سادگی عبور نکرده است و از طریق مصاحبه با خانواده و بازماندگان این شهدا و نیز جانبازان این بمباران، تصویری مستند و دقیق از آن ترسیم کرده است.