‏فرار از موصل

محمدرضا عبدی که متولد قصر شیرین است با شروع جنگ تحمیلی، در حالی که هفده ساله بود، همراه دیگر مردم به دفاع از شهر خود پرداخت اما به علت کمبود نیرو و مهمات در اوایل مهرماه ۱۳۵۹ قصرشیرین پس از محاصره سقوط کرد و وی به اسارت نیروهای عراقی در می‏آمد. عبدی پس از سپری کردن حدود سی ماه در اسارتگاه‌های رژیم بعث عراق، موفق شد اول فروردین ماه ۱۳۶۲ همراه با زاگرس میرانی از اردوگاه موصل فرار کند و پس از ۲۷ شبانه‌روز پیاده‌روی و تحمل مشقات و سختی‌های فراوان خود را به ایران برساند. کتاب حاضر شامل دو بخش است؛ نیمه اول خاطرات محمدرضا عبدی از دوران کودکی، نحوه اسارت و دوران اسارت او در زندان‌های پادگان مندلی، بغداد و اردوگاه موصل را دربر می‌گیرد و نیمه دوم کتاب شرحی است از نحوه فرار او و همرزمش از اردوگاه موصل. چگونگی طراحی نقشه فرار از طریق پارکینگ اردوگاه و گذشتن از روستاها و مناطق سخت، از بخش‌های جذاب و نفسگیر این خاطراتند. در بخش پایانی کتاب « ‏فرار از موصل»، خاطرات آزاده مرتضی سهیل بیگی با عنوان «پس از فرار» روایت شده که به شرح وضعیت اردوگاه و عکس‌العمل عراقی‌ها پس از فرار این دو اسیر می‌پردازد. روایتی که در این کتاب، به شکلی داستانی و با کشمکش آمده و همچنین مجموعه تصاویری که عبدی پیش روی مخاطب قرار می‏گیرد، این احساس را زنده می‏کند که می‌توان بر اساس این خاطرات جذاب و سرشار از تعلیق، یک اثر تصویری تراز اول ساخت. مصاحبه و تدوین حرفه‌ای حسین نیری نیز بر جذابیت کتاب افزوده است.