جهنم تکریت

این کتاب در 8 فصل روایتگر بخش اعظمی از خاطرات دوران اسارت سرگرد آزاده مجتبی جعفری است؛ اسارتی که از سال‏های پایانی جنگ ـ سال 1367 تا سال 1369 ـ به طول انجامید. از آتش بس تا العماره، بغداد، شهر هزار و یک شب، تکریت؛ آغازی بی پایان، کربلا؛ اسیری در خانه، عید اسارتی، در عزای امام، حزب اللهی ها و گامی به سوی ایران عناوین فصل های این کتابند. نویسنده که خود نیز راوی اثر است سعی کرده در سطر سطر کتاب به واقعیات دوران اسارت بپردازد و از شعاری بودن و دور افتادن از ماهیت اصلی و واقعیات آن دوران بپرهیزد. به همین دلیل در هریک از تجدید چاپ‏های این اثر با یادآوری بخش دیگری از خاطرات اسارت به صفحات کتاب «جهنم تکریت» افزوده است. جعفری می‏گوید: «همیشه نوشتن شیوه زندگی دوره اسارت برایم مهم و جذاب بود. چون این نوع زندگی دور از ذهن مردم است. به همین خاطر سه ماه بعد از آزادی شروع به نوشتن کردم و حدود دو سال طول کشید. بعد از نگارش کتاب همه افراد هم اردوگاهی ام در اسارت آن را مطالعه کردند و کار تکمیل شد.» این اثر با اشاره به تلخ ترین و شیرین ترین حوادث دوران اسارت نوشته شده است. جعفری در خاطرات خود اطلاعات دقیقی از اردوگاه های عراقی و وضعیت اسرای ایرانی در زمان جنگ و پس از اعلام آتش بس می‏دهد و به بیان دردها و مرارت‏های سال‏های اسارت خود و دیگر دوستانش می‏پردازد. نویسنده تلاش کرده خاطرات را به گونه ای بنویسد که در عین حفظ استنادات خاطره و پایبندی به اصول خاطره نویسی، اثر جنبه داستانی داشته باشد و خواننده احساس کند که چیزی بین داستان و خاطره می‏خواند.