‏تا شقایق هست

“فاطمه جباری”، دانشجوی کارشناسی ارشد رشتۀ فلسفه و کلام در شهر قم است که در سفرنامۀ خود به ثبت لحظاتی ناب از مناطق جنگی پرداخته است. ماجرا از وقتی آغاز شد که نام شلمچه در ذهن او تداعی گشت و این نام تا 6 سال بعد؛ یعنی زمانی که او دانشجوی کارشناسی ارشد است در هشتم ذی‌الحجه در حسینیۀ قدس به حقیقت می‌پیوندد و او به آن‌چه که آرزویش بود می‌رسد؛ رفتن به مناطق جنگی (شلمچه). سفر با رفتن به خوزستان آغاز می‌شود؛ رفتن به دوکوهه و پادگان حاج احمد متوسلیان و شنیدن نحوۀ دستگیری او و همراهانش و جاوید الاثر شدن او. رفتن به حسینۀ حاج همت که گوشه‌ گوشۀ آن احساس عجیبی را در انسان زنده می‌کند. پس از آن رفتن به اندیمشک؛ منطقۀ عملیاتی فتح‌المبین. چیزی که در این‌جا بیش‌تر به چشم می‌خورد شقایق‌های زیباست که در جای‌جای این منطقه روییده است. از آن‌‌جا به بالای دشت شیار شیخی می‌روند؛ منطقه‌ای که نام هر شهید بر روی لاله‌ای نوشته شده و در محل پیدا شدن آن شهید نصب شده است. پس از آن رفتن به شوش دانیال و زیارت دانیال نبی (ع) و سپس حرکت به سوی دهلاویه، محل شهادت دکتر مصطفی چمران. مکان بعدی هویزه است؛ محل شهادت دانشجویان پیرو خط امام که لانۀ جاسوسی امریکا را تسخیر کرده بودند. رهبر این دانشجویان محمد حسین علم‌الهدی بود. نقطۀ اوج سفر، قتلگاه شلمچه است، وقتی وارد شلمچه می‌شوند اطراف گودال مزار شهدای گمنام است که حال و هوای عجیبی دارد. در این سفر معنوی خاطرات فراوانی از مناطق یاد شده و عملیات‌های مختلف نقل شده است. کتاب پیش رو، حاوی سفرنامه و دل‌نوشته‌های معنوی کسانی است که به مناطق جنگی سفر کرده و در آن دیده‌ها و شنیده‌ها و احساسات درونی خود را بیان نموده‌اند.