کتاب یوسف تباران حکایت عشق پرشور اسیران ایرانی در کنج محنتکده های اسارت به امام خمینی (ره) است که از زبان آنان درباره ی این عشق الهی و تأثیرات آن بر زندگی اسرا در ایام اسارت سخن رفته است.
یاد و خاطره ی امام راحل، همیشه و همواره روحیه بخش اسیران ایرانی در دوران اسارت بود. آزادگان مقاوم و وفادار در زندان های عراق و در شرایط سخت و طاقت فرسای اسارت با یادآوری خاطرات و سخنان گهربار امام خمینی پایبندی خود را به آرمان های امام نشان می دادند و با روحیه ای دو چندان مضاعف در برابر ناملایمات اسارت استقامت می ورزیدند.
فرمایشات حضرت امام عامل مهمی در پایداری و صبر اسار بود و علیرغم ترفندهای دشمن برای تزلزل در باورهای آنان، خصم زبون هیچ گاه نتوانست استقامت اسرا را در هم بشکند.
درباره ی ارتباط معنوی میان آزادگان و امام خمینی و نقش و تأثیر نام و یاد و سخنان امام در افزایش روحیه ی آزادگان در روزگاران اسارت می توان کتاب های فراوان نوشت و سخن بسیار گفت.
اسیران دربند، رنج اسارت را به امید لحظه ی دیدار معشوق به جان می خریدند و با تحمل سختی های اسارت، امیدوار به لحظه ای آزادی به زیارت امام و رهبرشان نایل می گردند، فکر می کردند و ترفندهای مختلف نتوانست به این پیمان و عهد، ذره ای خدشه وارد نماید.
عشق و علاقه ی اسیران ایرانی به حضرت امام و ترسو و واهمه ی دشمن بعثی از نام و یاد ایشان از جمله موضوعاتی است که آزادگان در گفته ها و نوشته های خود بدان اشاره داشته و خاطرات مختلفی در این زمینه نقل کرده اند.
آزاده سرافراز عبدالمجید رحمانیان که سال ها درد و رنج اسارت را در زندان های بعث عراق تجربه کرده و خود از نزدیک شاهد و ناظر ارتباط معنوی اسرا با امام راحل بوده، با تلاشی قابل تقدیر بخش کوچکی از این خاطرات که بیانگر عشق و وفاداری اسرا به بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران است را گردآوری و با دسته بندی موضوعی، آن ها را در یک مجموعه فراهم ساخته که با عنوان «قصه یوسف تباران» در دسترس دوستداران امام خمینی(ره) قرار گرفته است.
تأثیر نام و یاد امام و رابطه ی روحانی و معنوی اسرا با امام راحل یکی از جنبه های مهم زندگی اسر در دوران اسارت است که نقش پررنگی در ایستادگی و مقاومت اسرا و افزایش روحیه ی آنان در برابر سختی های اسارت ایفا می کرد.
پس از نام و یاد خدا و توسل به ائمه اطهار(ع) و امور دینی و معنوی، عشق و علاقه ی اسرا به امام و سخنان و پیام های ایشان، مهم ترین عامل در افزایش توان روحی اسرا و استقامت آنان در مقابل دشمن بوده است که رحمانیان با استفاده از خاطرات آزادگان؛ آن را به بهترین وجه نشان می دهد.
