كرميار در مورد اين داستان گفته است: «در آن زمان سردار شهيد احمد سوداگر به تحقيق و پژوهش اين اثر كمك زيادي كردند براي اينكه اين اثر خلق شود محمد مهين خاكي هر روز از كرج به تهران مي آمد و بچه هاي اطلاعات عمليات را جمع و خاطرات شان را تعريف مي كردند اين خاطرات ضبط شده و فيلمش درحال حاضر موجود است.» شهيد حسيني، شخصيت اصلي داستان هم براي پيدا كردن عناصر داستانش با بچه هاي اطلاعات و عمليات آن دوران ارتباط مي گيرد و براي تامين محتواي داستانش از همين نيروها كمك مي خواهد، جلسه مي گذارد و اطلاعات و خاطراتشان را ضبط مي كند.
اين رمان به گفته كرميار در ابتدا قرار بود فيلم نامه براي يك سريال 26 قسمتي شود، ولي در دوره اي نتوانستند كاري براي فيلم شدن اين اثر بكنند. براي اينكه اين فيلم نامه به طور كل از بين نرود، آن را تبديل به يك رمان كردند. كرميار در مورد اسم رمان و دليل اش در مجلس رونمايي دو دليل گفته است، اول آنكه: «سريال تلويزيوني اين كتاب آماده توليد بوده كه به دلايلي جلوي ساخت آن گرفته شد. اين اولين درد است.» و دليل دوم: «چرا بايد فرهنگسراي انقلاب كه با نام انقلاب مزين شده براي جانبازان تدارك لازم ديده نشده باشه كه به راحتي بتوانند رفت و آمد كرده روي سن بيايند و صحبت كنند؟ بايد ديد بقيه شهر براي جانبازان چگونه ساخته شده است. پس درد زياد در حوزه دفاع مقدس زياد است. به همين دليل اسم اين كتاب را درد گذاشتم.»
اما مخاطب در طول مسير داستان و روايت زندگي شهيد حسيني با چند جاي اساسي مواجه مي شود كه به وضوح از «درد» صحبت شده، دردهاي كه بعضي شان جسمي است و بعضي روحي. از روي ويلچر جلوي انتشارات و درد دستش گرفته تا دردي كه در دوره جنگ از رفتار دوستي متحمل شده تا دردي كه از مشكلات موجود در جامعه متحمل مي شود.
يكي از نكات جالب و شايد منحصر به فرد كتاب استفاده از اطلاعات نيروهاي استخبارات (شناسايي و عمليات عراق) در آن است. شهيد حسيني در حين جمع آوري اخبار و اطلاعات براي نوشتن كتاب با فرمانده استخبارات عراق در همان زمان مواجه مي شود، از قضا او هم يادداشت هايي روزانه از وقايع همان دوران دارد. شهيد حسيني هنگامي كه يادداشت و اطلاعات فرماندهان ايراني را مطالعه مي كند به راحتي مي تواند از وضعيت ارتش عراق و هماهنگي هايشان در همان زمان مطلع مي شود و همين تطبيق حس خوشايندي براي مخاطب دارد. اين جذابيت ها طوري است كه مي شود رمان 420 صفحه درد را راحت و با علاقه خواند.
