‏پا به پای باران

دو گزارش موجود در کتاب پا به پای باران از تاثیرگذارترین گزارش‌هایی هستند که درباره 8 سال جنگ تحمیلی نگاشته‌شده و نمای شهرهای استان خوزستان را بعد از پایان جنگ به تصویر می‌کشند. این گزارش‌ها ‌مربوط به سال‌های 1367 و 1368 بوده و موضوع آن مسائل پیرامون جنگ ایران و عراق ‏است. در این گزارش‌ها دیدار از جبهه‌های جنوب، مناطق جنگی، خانه‌ها و مردم جنگ‌زده، محتوای اصلی کتاب است. نویسندگان چندی پس از خاموشی جنگ در خرمشهر و آبادان به آن شهر رفته و از آن مناطق گزارش تهیه کرده‌اند. آنان از جاده اهواز به خرمشهر می‌روند و این مسیر را که هنوز زخم‌های جنگ را بر پیکر خود دارند، توصیف می‌کنند. در گزارش اول با عنوان «پابه‏پای باران» وضعیت شهرهای جنوب، روایتی از یک اسیر عراقی در مورد غارت شهر پس از اشغال توسط عراقی‏ها، شعری در رثای دکتر چمران، شرح استقامت و پایداری بسیجیان و شرحی از وضعیت شهر آبادان آمده است. در گزارش دوم با عنوان «ده متری زنبق» وضعیت شهر خرمشهر، گفت‏وگو با زنی که 26 روز آغاز جنگ در جنگ‏های تن‏به‏تن در خرمشهر حضور داشته، حکایت تصرف خرمشهر و حضور ستون پنجم و خلق عربی‏ها در شهر، بازگشت به خرمشهر پس از آزادی و جمع‏آوری استخوان‏های شهدا و مواردی از این دست ذکر شده است.