قطعه شعر سپید از اعظم پشت‌مشهدی، با بن‌مایه‌هایی درباره وضعیت کنونی جانبازان، مظلومیت شهدا در جامعه و بی‌توجهی به شهرهای جنگ‌زده، در این اثر گنجانده شده‌اند.
پشت‌مشهدی به عنوان یک شاعر جوان دفاع‌مقدس، مسایل اجتماعی دامن‌گیر ایثارگران و خانواده‌های رنج‌کشیده دوران جنگ‌تحمیلی عراق علیه ایران را در قالب شعر سپید به تصویر کشیده است.بخش آغازین شعر «نامه‌ای از…» این‌گونه سروده شده است: «سلام خرمشهر/ حال پدر خوب است؟/ جوجه کفترهایت پرواز یاد گرفته‌اند؟/ نخل‌ها سربازی رفته‌اند؟/ هنوز کسی هست، جای لوله‌های نفت کشیک بدهد؟!/ تکلیف شط/ نیم عرب، نیم عجم روشن شد؟/ ای… من هم خوبم، مادر بد نیست!/ نگران بچه گنجشک هایم/ ـ عمو فواد را از آب گرفتند؟/ اروند می‌گفت: خرابه‌هایت را روزنامه‌ها سرمی‌کشند/ و لاشه لنج‌هایت را آب./ هنوز زوزه ترکش‌ها روی تنت هست؟!»
