رهبر ما آن طفل سیزده ساله ای است که…»
این جمله را که امام(ره) فرمود، همه فهمیدند جوابی است به همه ی یاوه گویی های رادیوهای خارجی که علیه جمهوری اسلامی جوسازی می کردند؛ این تعابیر برای همه مان آشناست: «این قدر کم نیرو دارند که بچه های مردم رو می فرستن جلوی توپ و گلوله!» یا «طفل معصوم ها را به جای اینکه بفرستن مدرسه و سرشان به کتاب و دفتر و توپ و بازی…».
اما واقعیت این بود که حکم امام(ره) برای پر کردن جبهه ها، پیر و جوان، نوجوان، زن و مرد، وزیر و وکیل و کاسب و زارع را به خط اول جبهه ها گسیل کرد و این در حالی بود که بسیاری پشت در های بسته ی حضور در جبهه های حق علیه باطل می ماندند و با التماس و خواهش گوی سبقت را از هم می ربودند.
اطفال معصومی که از فیض شهادت محروم ماندند، گواهی هستند بر اینکه اجباری در کار نبود و… .
اثر پیش رو، گرچه شخصیت هایی خیالی دارد، اما حوادث و اتفاق هایی برگرفته از حقیقت است که نویسنده با ظرافتی خوب، از دل آنها داستانی جذاب خلق نموده است.
