اولین روزهای مقاومت

نویسندگان این اثر در این کتاب خاطرات، دیده ها و شنیده های «محمدرضا ابراهیم دخت» و «عبدالله صالحی» را نقل می کنند. از خرمشهر زیاد گفته شده، از سقوط و آزادی اش. بیشتر حرف ها همیشه، از مقاومت مردم و بچه های خرمشهر بوده. اما آن روزها در خرمشهر، کنار مردم، بودند مردانی که اصلاً تربیت شده بودند برای جنگ. جنگی که البته برای آنها خیلی زودتر از 31 شهریور 59 شروع شد. پادگان دژ جایی در شمال شهر خرمشهر بود. بچه های آن از ماه ها قبل از شروع جنگ، در دژهای مرزی با عراق درگیر بودند و اگر کسی به هشدارها و پیش بینی هایشان توجه می کرد شاید قصه خرمشهر طور دیگری رقم می خورد. حالا این کتاب روایت عبدالله و محمدرضا، دو درجه دار گردان دژ است از روزهای آغاز جنگ. بچه هایی که البته هر دو از همان آب و خاک بودند و تا زخم جنگ از پا نیانداخته شان، شهرشان را رها نکردند.