زنبق های عاشق

اگر چه نوشتن از مردان پورشور و حماسه­ساز کاری بس دشوار و گاهی ناممکن می نماید، اما گاه قلم­به­دستانی متعهد تلاش کرده اند در این عرصه با داستان و قصه پردازی و گاه در الفاظی شاعرانه شرحی هر چند اندک از این حماسه بی نظیر را بازگو کنند. نوشتن از جنگ و مردان مردی که در میدان جنگ حضور داشتند و حمایت ها و فداکاری های زنان این سرزمین؛ قلمی سلیس، شیوا و گیرا می خواهد که «زنبق های عاشق» به خوبی توانسته است به بهترین شکل ممکن این کار را انجام دهد. این اثر در قالب دو داستان بلند با عنوان های «جنگ و عشق» و «طوفان و زنبق» نوشته شده است. کتاب زنبق های عاشق به زیبایی حوادت و اتفاقات تلخی که برای مجروحان رخ داده و فداکاری پرستاران و پزشکان را با ظرافت و دقت بسیار به رشته تحریر آورده است. این اثر به زیبایی و با قلمی روان و ساده حوادث و اتفاقات هشت سال دفاع مقدس به ویژه حصر خرمشهر و سپس باز پس گیری این شهر توسط رزمندگان و نیروهای مردمی برای مخاطب بیان می کند. در داستان نخست با عنوان جنگ و عشق، نویسنده به زندگی نوجوانی خرمشهری به نام قاسم می پردازد، این داستان با شهادت پدر و مادر قاسم در جلوی چشمانش شروع و بعد محاصره شهر خرمشهر، شهادت برادرش عبدو را بازگو می کند. در بخشی از این اثر آمده است: گوش های قاسم داغ شده بود. سرش درد می کرد و تپش قلبش را روی گونه های گر گرفته اش احساس می کرد. به کمرش دست کشید و دستش را آرام به طرف پاهایش سر داد. توده ای از باندهای زمخت از کمرش گذشته و کمی پایین تر دو شاخه شده بود. یکی از پاهایش را با فشار انگشتانش لمس کرد. وجود آنها را حس کرد، خواست انگشتان پایش را تکان دهد، نتوانست. مجروح مجاور پرسید: «یادت می آد چه جوری مجروح شدی؟ کدام منطقه؟» در داستان دوم موسوی به سرگذشت شش جانباز که در آسایشگاهی هم­ اتاق هستند می­پردازد. هر کدام از آنها چگونگی اعزام، اتفاقاتی که در جنگ برایشان رخ داده و جانباز شدن خود را برای همدیگر و پزشک معالجشان بازگو می کنند. این اثر به شکل نامحسوس ولی در عین حال قابل درک اتفاقات جنگ را برای خواننده به شکلی ترسیم می کند که هم مخاطبینی که با این موضوع آشنایی ندارند برایشان جذاب و پرکشش باشد و هم خوانندگانی که به موضوع جنگ علاقمند هستند ناگفته­هایی را میان داستان بشنوند.