دور گردون

رمان یکی از گونه های ادبی غیر بومی ایران است که جای خود را در ادبیات یکصد ساله گذشته باز کرده است و رمان نویسان ما تجربه های موفقی در آن داشته اند و هنوز هم در مخاطب قرار دادن خواص و به ویژه عامه از بهترین گونه هاست. بی اغراق گزیده ترین آثار بزرگ نویسندگان صاحب نام دنیا در این گونه ادبی پا به عرصه حیات گذاشته اند. بازیابی و تحلیل روابط انسان درگیر در جنگ و تبعات آن ، از جمله منابع بسیار غنی تألیفات ادبی است. سخن گفتن از مسائل بنیادین آدمی و پرداختن به مافی الضمیر آن گروه از یادگاران عرصه نبرد که هنوز صیر و استقامت می ورزند، آیا نمودی از جلوه و رسم زندگی است؟ اگر نظر عالمان نقد ادبی را بپذیریم که اثر ادبی موفق باید از اسطوره بی بهره نباشد، از تمهیدات و صناعات ادبی چون استعاره، مجاز، مرسل و تصویرسازی بهره مند باشد، به نماد نظر داشته، از سیاست زدگی نیز دور باشد، این اثر تا حد خوبی در خلق این فضا تلاش کرده است. داستان بلند «دور گردون» داستان غم و اندوه، بیماری، وسواسی، بگو مگو و اما و اگر تعدادی آدم است که هر یک در زندگی خود دردی دارد. یکی شوهرش وفات یافته، یکی همسرش در جنگ قطع نخاع شده، یکی وسواس دارد، یکی درس می‏خواند و به ازدواجش می‏اندیشد. در داستان بلند «دور گردون»، ایوب شوهر ثریا در جنگ مجروح می‏شود و ترکشی در جمجمه‏اش فرو می‏رود که باعث فلج‏ شدن وی می ‏گردد. او گاهی دچار تشنج می‏ شود و مادر پیر و همسرش را نگران می‏ سازد. قبل از این که ایوب به جنگ برود زنش خانه را ترک می‏کند و به امید طلاق می نشیند، اما وقتی مجروح‏ شدن شوهرش را می ‏بیند دو باره به خانه برمی‏گردد و با وجود وسواس بسیار، شوهر را تر و خشک می‏کند. لازم به ذکر است کتاب «دور گردون» در اولین دوره گزینش آثار برتر رمان ادب پایداری در مرکز مطالعات و تحقیقات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در سال 1380 در گروه برترین آثار بهترین اثر شناخته شد.