‏تفنگ و ترازو

بخش آغازین کتاب متضمن چهار مقاله درباره “ادبیات جنگ “است که افزون بر آن، ساختار داستان‌های کوتاه جنگ و ادبیات دفاع مقدس در این مقالات به اجمال بررسی و تحلیل می‌شود .نگارنده در بخش دوم کتاب، بر آن است ده رمان ایرانی را که به نوعی به جنگ و تبعات آن مربوط می‌شود، نقد و ارزیابی کند .این رمان‌ها عبارت‌اند از” :زمین سوخته/ احمد محمود”، “ریشه در اعماق/ ابراهیم حسن بیگی”، “سفر به گرای 270درجه/ احمد دهقان”، “عشق سال‌های جنگ/ حسین فتاحی”، “باغ بلور/ محسن مخملباف”، “هلال پنهان/ علی‌اصغر شیرزادی”، “گنجشک‌های بهشت را می‌فهمند؟/ حسن بنی‌عامری”، “نخل‌های بی سر/ قاسمعلی فراست”، “ملاقات در شب آفتابی/ علی موذنی “و “دوشنبه‌ها آبی ماه/ محمدرضا کاتب .”نویسنده در مقدمه کتاب خاطر نشان می‌کند” :آنچه امروزه با عنوان ادبیات جنگ یا ادبیات دفاع مقدس از آن یاد می‌کنیم، چیزی جز حضور و ظهور جنگ در آثار ادبی نیست .نویسندگان ما از آغاز هجوم رژیم بعثت عراق و اشغال بخشی از سرزمین مقدس ایران، همراه با رزمندگان به ثبت رشادت‌ها و ایثارهای آنها پرداختند .آثاری که در این دوره نوشته شده است بیشتر کارکرد تبلیغی دارد .در این آثار نویسندگان ضمن ثبت ارزش‌های دفاع مقدس، ایجاد روحیه فداکاری و شور وطن دوستی را وظیفه خود می‌دانند .آثاری که در سال‌های وقوع جنگ به نگارش درآمده است .ضمن این که با خواننده به دلیل وجود یک نوع دردمندی و صمیمت خالص ایجاد ارتباط می‌کنند، از عدم ساختار محکم هنری رنج می‌برند…متاسفانه بسیاری از نویسندگان و دوستداران ادبیات جنگ بر این باورند که چون موضوع این آثار دفاع هشت ساله ملت ایران است پس این آثار از نوعی قداست برخوردارند .به عبارتی قداست موضوع را مایه قداست آثار می‌دانند .هر اثر هنری روایت بشری از یک موضوع است، به تعبیری آثار هنری دستاوردهای بشری هستند و کدام دستاورد بشر است که مصون از خطا و اشتباه باشد .”…