‏آموزه‌های جنگ خلیج فارس( ‏2003 – ‎‏1991 )

“شروع بحران نظامی میان عراق و كویت، كه مرحله‌ی دوم جنگ نفت قبل از آغاز بود، یكی از موادرمهم این جنگ بشمار می‌رود. این جنگ برخلاف ادعاهای روسای جمهور آمریكا و عراق، در حقیقت نه جنگی برای آزادسازی كویت بود و نه جنگ عدالت علیه بی‌عدالتی، نه جنگ مومنان علیه كفار و نه جنگی برای آزادی فلسطین، این جنگ “جنگ نفت” بود. زیرا اگر كویت نفت نمی‌داشت و اگر نفت در دنیای ماشینی امروز اهمیت و ارزشی نمی‌داشت، صدام برای اشغال آن لشكركشی نمی‌كرد. و اگر آمریكا متحدین اروپایی‌اش در آن‌جا منافع برای دریافت نفت نمی‌داشتند، به هیچ‌وجه حاضر نمی‌شدند حتی یك سرباز برای آزادسازی كویت و اعاده‌ی حاكمیت “آل صباح” به كویت یا عربستان صعودی بفرستند. واقعیت این است كه كویت به خودی خود برای آمریكا و غرب اهمیتی ندارد، بلكه اهمیت آن نهفته در ذخایر و ثروت نفتی آن است. ریچار نیكسون، رییس‌جمهور سابق آمریكا، چند سال قبل از اهمیت نفت خلیج فارس برای آمریكا و غرب با چنان وضوحی سخن می‌گوید و بر لزوم كنترل و تسلط آمریكا بر منطقه‌ی مذكور چنان تایید می‌كند كه با مدنظر قراردادن سخنان او و ارتباط آن با جنگ آمریكا در خلیج فارس، این جنگ را جز “جنگ نفت” نمی‌توانیم چیز دیگری بنامیم. نویسنده در کتاب ‏آموزه‌های جنگ خلیج فارس، ضمن بررسی ریشه‌های اصلی جنگ به ارزیابی اوضاع قبل از بحران و تحولاتی پرداخته كه در ابعاد مختلف در منطقه بوجود آمده و یا در حال رشد بوده است. اگرچه ابعاد سیاسی و ریشه‌های وقوع این جنگ بسیار حائز اهمیت است، اما آن‌چه كه اهمیت نهایی دارد و برای سازمان‌ها ومجموعه‌های نظامی قابلیت كاربرد دارد، روند نظامی جنگ نفت است، كه در بخش دوم به بررسی این موضوع پرداخته شده است. عناوین این بخش عبارت‌اند از: كلیات جنگ، مقایسه‌ی توان نظامی طرفین، اقدامات نظامی طرفین، تلفات و خسارات جنگ نفت، و درس‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی.”