‏هفت شجاعان

کتاب «هفت شجاعان» خاطرات تنی چند از رزمندگان شهر هفشجان است؛ شهری که اتفاقا ًَ نام اصلی آن را هفت شجاعان می دانند و در وجه تسمیه آن می گویند که خانواده ای شجاع و دلیر که به شغل سنگ تراشی مشغول بودند، به این منطقه آمده و مقابل جور و ستم خوانین می ایستند. آن ها هفت برادر شجاع بودند و این نام را از خود به یادگار گذاشتند. این کتاب، حاصل زحمت های آقای عزت الله صدیقی است که تمام مصاحبه ها را ضبط و به نوشتار تبدیل کرده است. و محمدرضا سمیع نیز مجموعه خاطرات را کمی تلخیص کرده؛ چراکه برخی از خاطرات تکرار مکررات بود و گاهی هم ضرورتی برای نقل بعضی از موارد نبوده است. شاید گردآورنده، مخاطب را فقط مردم شهر هفشجان فرض کرده. بنابراین از بدو فعالیت بسیج هفشنجان و بیان جزئیات دریغ نکرده است. ایشان پس از مقدمه، در اولین فصل کتاب، شهر هفشجان را معرفی کرده تا خواننده اطلاعات لازم را از این شهر به دست آورد. نکته دیگر درباره زبان کتاب است. نوع نوشتار جملات دقیقا ً به گونه ای نیست که نقل شده اما ساختار کلی جملات چندان تغییر نکرده است. زبان آن ساده و بی پیرایه است. گاهی جملات به زبان محاوره نزدیک می شود و گاهی از ادبیات روزنامه ای پیروی می کند. تعمدا ً سعی چندانی برای تغییر زبان یا تبدیل آن به زبان روایی و کلاسیک نشده است. می توان گفت خاطرات، غالبا ً جزئی بیان شده و هر قسمت کوتاه با تیتری جداگانه تفکیک شده است گزیده متن یکی از مشاغل مهم و سنتی مردم هفشجان (هفت شجاعان) سنگ تراشی بوده و شیر سنگی به روی قبرهای کسانی گذاشته می شود که دلیر، شجاع و رشید بوده اند.