فكه سرزمـينی است مملو از رمل و ماســـه و چند تپه. منطقه‌ای مرزی در شمال غربی خوزستان كه از غرب به خط مرزی ايران و عراق، از شمال به چنانه و از جنوب به چزابه محدود می‌شود.

در آغاز جنگ پس از سقوط فكه، پاسگاه‌های آن محاصره شدند و نيروهای مستقر در آن‌ها هنگام عقب‌نشينی راه را گم كرده و با تشنگی به شهادت رسیدند. در جنگ تحميلی عراق علیه ایران در عمليات‌های والفجر مقدماتی در بهمن ۱۳۶۱ و والفجر يك در فروردين‌ماه ۱۳۶۲ و عمليات‌های ظفر ۴ و عاشورای ۳ در تيرماه و مردادماه ۱۳۶۴ در فكه انجام شد. رزمندگان كيلومترها با پای پیــاده و با تجهيزاتی كه از ۱۰ كيلوگرم بيشتر بود از ميان رمل‌های فکه عبور کردند. برخی نيز قطعات چهل كيلــــــويی پل‌ها را حمل می‌كردند. فكه به قتلگاه معروف است، زیرا رزمندگان در این منطقه با لب تشنه قتل عام شدند.

سال‌‌ها بعد در عمليات جستجوی مفقودين، گروه تفـــــحص در فكه به سيم‌های تلفنی رسيدند كه رد سیــم‌ها به يك دســــــته از شهدا می‌رسيد كه دســت و پايشان با همين سيم‌ها بســـته شده و زنده به گور شده بودند و عراقی‌ها بعضی اجساد را هم قبل از شـهادت آتش زده بودند.

در اين مكان ۱۲۰ نفر از رزمندگان گردان «حنظله» لشكر ۲۷ محمد رسول‌الله با لب تشنه به شهادت رسيدند. در يادداشت‌های باقی مانده از يكی از شهيدان گردان حنظله آمده است: «امروز روز پنجم است كه در محاصره هستيم. آب را جـــيره‌بندی كرده‌ايم. نان را جيره‌بنــــــدی كرده‌ايم. عطــش همه را هلاك كرده است، هـــمه را جز شهدا كه حالا كنارهم در انتــــــهای كانال خوابيده‌اند. ديگر شــــهدا تشنه نيستند. فدای لب تشنه‌ات پسر فاطمه(س)

فكه يكی از محورهای اصلی تجاوز ارتش عراق به شمال خوزستان بود. عراقی‌ها با عبور از اين محور توانستند خود را تا كنار رودخانه كرخه برسانند و به جاده اهواز، انديمشك نزديك شوند. قتلگاه فكه مهمان‌های زيادی در جمع خود پذيرا بود، از جمله شهيد سيد مرتضی آوينی كه ۲۰ فروردين 1372 در هنگام تهيه فيلم مستند بر اثر انفجار مين به جمع ميهمانان فكه پيوست .درسال‌های بعد نيز اين منطقه شاهد عروج نيروهای تفحص همچون شهيد محمود‌وند و شهيد پازوكی و … بود تا امروز یادمان فکه میزبان دوستداران شهدا باشد.