فیلم سینمایی ترکش‌های صلح

«ترکش‌های صلح » داستان شهری ویران از جنگ است، شهری به غایت تخریب شده که آثار جنگ را در خود انباشته است. اهالی آن‌جا ظاهرا از صدای توپ و خمپاره رها شده‌اند، اما در واقع هرجا که می‌روند؛ خاطره‌ای از عزیزانشان را می‌بینند. عزیزانی که جنگ یا آن‌ها را با خود بُرد یا آن‌ها را زمین‌گیر کرد. با دیدن دیوارهای سوراخ و  خانه‌های آوار شده، صدای بمب و تانک و خمپاره در ذهن  تداعی می‌شود. فیلم سینمایی ترکش‌های صلح روایت دو نوجوان است. دو دوست، دو نوجوان که همچون باقی اهالی، تنها راه امرارمعاشان جمع کردن ضایعات جنگی است، تفنگ‌های فرسوده، فشنگ و حتی پوکه‌های خالی، تانک‌ و نفربرهای از کار افتاده و حتی بالگرد و هواپیماهای کوجک جنگی و هرچیز اسقاطی از تجهیزات جنگی را جمع می‌کنند و برای فروش به گاراژی در شهر می برند. یکی از این نوجوانان پدر و مادر خود را در راه ضایعات از دست داده و به همین خاطر نمی‌خواهد دیگر در این کار پرخطر باشد.... این فیلم سینما...

«ترکش‌های صلح » داستان شهری ویران از جنگ است، شهری به غایت تخریب شده که آثار جنگ را در خود انباشته است. اهالی آن‌جا ظاهرا از صدای توپ و خمپاره رها شده‌اند، اما در واقع هرجا که می‌روند؛ خاطره‌ای از عزیزانشان را می‌بینند. عزیزانی که جنگ یا آن‌ها را با خود بُرد یا آن‌ها را زمین‌گیر کرد. با دیدن دیوارهای سوراخ و  خانه‌های آوار شده، صدای بمب و تانک و خمپاره در ذهن  تداعی می‌شود. فیلم سینمایی ترکش‌های صلح روایت دو نوجوان است. دو دوست، دو نوجوان که همچون باقی اهالی، تنها راه امرارمعاشان جمع کردن ضایعات جنگی است، تفنگ‌های فرسوده، فشنگ و حتی پوکه‌های خالی، تانک‌ و نفربرهای از کار افتاده و حتی بالگرد و هواپیماهای کوجک جنگی و هرچیز اسقاطی از تجهیزات جنگی را جمع می‌کنند و برای فروش به گاراژی در شهر می برند. یکی از این نوجوانان پدر و مادر خود را در راه ضایعات از دست داده و به همین خاطر نمی‌خواهد دیگر در این کار پرخطر باشد.... این فیلم سینمایی محصول سال 1379 به کارگردانی و نویسندگی علی شاه حاتمی، با حمایت مؤسسه فرهنگی هنری زیتون است. در این فیلم نعمت سلطانی، عبدالحمید دارچی پوران، فرامرز مهرجو و امیر ایرانیان به ایفای نقش پرداخته‌اند.  از جمله جوایزی که این فیلم از آن خود کرد؛ دیپلم افتخار بهترین فیلم بخش بین الملل و یکی از آثار برگزیده داوران کودک و نوجوان در جشنواره پانزدهم در سال 1379 و جایزه محیط زیست و گریفون برنز بهترین فیلم از دوره سی و یکم جشنواره جیفونی در سال 1380 را از آن خود کرد. در زیر بخشی از گفتگوی كارگردان « تركش‌های صلح » با ایسنا در سال 1379 را می‌خوانیم: علي شاه حاتمي، شركت كننده در بخش مسابقه نوزدهمين جشنواره‌ي فيلم فجر، با بيان اين مطلب در گفت و گو با خبرنگار ایسنا، با اشاره به مشكلاتي كه در كار فيلمسازي وجود دارد، گفت: آن چه كه من و ساير فيلمسازان را آزار مي‌دهد، اين است كه در عرصه‌ي سينماي جهان كه هر روز امكاناتش پيش‌تر مي‌رود، دغدغه‌هاي ما، كمبود امكانات سينماست. وي با بيان اين كه در كنار اين كمبود، فيلمساز بايد فارغ از مسايل سينما، نقش سازنده‌اي را ايفا كند، افزود: البته سينماي ايران، در حال پيدا كردن شكل خود است؛ به طوري كه در دو سال گذشته چه از نظر تكنيك، چه از نظر مضمون - سينما با تغييرات فاحشي رو به رو بوده است. علي شاه حاتمي، در پاسخ اين پرسش كه اگر تمام امكانات مورد نياز فيلمسازان فراهم شود، آيا در فيلمسازي او و ساير فيلمسازان تغييري ايجاد مي‌شود؟ گفت: تصور نمي‌كنم كه انگيزه‌ام را تغيير دهد. تنها تفاوتي كه روي خواهد داد، تغيير سرعت در روند فيلمسازيم خواهد بود. وجود امكانات و دسترسي به موقع به آن گام موثري در روند فيلمسازي خواهد بود. وي كه در ژانرهاي مختلف سينمايي از جمله پليسي، جنگي، اجتماعي و در آخرين اثرش « تركش‌هاي صلح » ، درباره‌ي كودكان كار كرده است، درباره‌ي تغيير روند فيلمسازيش، پس از گذشت سال‌ها، اظهار داشت: در حال تجربه‌ي سينما و ژانرهاي مختلف آن هستم؛ احساس مي‌كنم كه جايگاهم را در ژانر مشخص سينمايي نيافته‌ام؛ حقيقت اين است كه اميدوارم با تجربه و توجه مخاطبان و نقدهاي سازنده‌ي منتقدان، به ژانر ثابتي در سينما برسم.