اثبات جنایت عمدی آمریکا با استدلال شهید ستاری
به گزارش گلف به نقل از دفاع‌پرس: ناو جنگی «وینسنس» نیروی دریایی آمریکا، ۱۲ تیر سال ۱۳۶۷ در یک جنایت عمدی آشکار، هواپیمای مسافربری جمهوری اسلامی ایران به شماره ۶۵۵ را بر فراز آب‌های خلیج‌فارس هدف قرار داد که در پی این جنایت، ۲۹۱ نفر سرنشین این هواپیما که از فرودگاه بندرعباس به‌سمت دبی در حرکت بود، به شهادت رسیدند. این درحالی است که آمریکایی‌ها پس از جنایت خود، بهانه‌هایی را مبنی بر عمدی نبودن این حادثه عنوان کردند که یکی از این بهانه‌ها، شناسایی اشتباهی هواپیمای مسافربری به‌عنوان هواپیمای جنگنده بود؛ هرچند آمریکایی‌ها پس از هدف قرار دادن هواپیمای مسافربری ایران توسط ناو «وینسنس» به ناخدای این ناو مدال شجاعت دادند!
امیر سرلشکر شهید «منصور ستاری» فرمانده وقت نیروی دریایی ارتش در مصاحبه‌ای، با استناد به دلایل تخصصی، دروغ آمریکایی‌ها نسبت به این موضوع یعنی «شناسایی اشتباهی هواپیمای مسافربری به‌عنوان هواپیمای جنگنده» را افشا کرده است که ماحصل آن را در ادامه می‌خوانید:
«من اشاره‌ای به خود پرواز داشته باشم؛ پرواز ساعت ۱۰:۱۰ دقیقه، خلبان اجازه خزش خواسته که برود سر باند و از باند پروازی استفاده کند و بلند شود. گفتن این موضوع لازم است؛ چراکه ما معیار‌های شناسایی را در نزد یگان‌های تاکتیکی و آمریکایی‌هایی که در خلیج فارس و تنگه هرمز هستند، می‌دانیم به چه صورت است. هواپیما ساعت ۱۰:۱۵ دقیقه از باند بلند می‌شود و در ساعت ۱۰:۲۳ دقیقه مورد اصابت قرار می‌گیرد؛ یک زمانی حدود ۱۳ دقیقه از زمان اجازه خواستن از برج مراقبت برای خزش و هشت دقیقه بعد از پرواز.
بحث روی شناسایی می‌شود؛ با این وسایل پیشرفته‌ای که قبول داریم روی ناو‌های آمریکایی موجود است، من به مواردی اشاره می‌کنم که به این دلایل، از نظر ما به‌طور کلی مسئله‌ای که اشاره شد، مردود است.
هواپیما‌های تجارتی و غیرنظامی به یک رادار شناسایی مجهز هستند که در یک حالت خاص، وقتی که عمل می‌کنند و تمام هواپیما‌ها در این حالت موج پخش می‌کنند، ضمن اینکه خودشان را می‌شناسانند که غیرنظامی هستند، در هر لحظه رادار‌هایی که این امواج را دریافت می‌کنند، به‌طور اتوماتیک ارتفاع هواپیما را با دقت بالایی می‌توانند اندازه‌گیری کنند؛ خود هواپیما اعلام می‌کند به‌صورت الکترونیکی که من ارتفاعم چقدر است. این وسیله فقط روی هواپیما‌های غیرنظامی است و هواپیما‌های نظامی به این صورت مجهز نیستند و این حالت از شناسایی را در اختیار ندارند؛ لذا این هواپیما در صحت کامل پرواز کرده و رادار‌های خودمان، رادار شناسایی هواپیما را داشتند، آمریکایی‌ها هم حتما داشتند.
مسئله اول، این است که از لحظه خزش [هواپیما]، این رادار روی باند پروازی قابل گرفتن است؛ لذا این مسئله، یک مسئله بسیار مهمی است که دقیقا آن‌چیزی که [آمریکایی‌ها] در مورد شناسایی می‌گویند را رد می‌کند.
مسئله دوم، شنود ارتباطی و الکترونیکی است که ناوگان آمریکا در این منطقه دارد؛ آمریکایی‌ها دائم برج‌های کنترل و وسایل الکترونیکی ما را که روی هواپیماهای‌مان امواجی را پخش می‌کنند، می‌گیرند. آن‌ها دقیقاً و به‌طور قطع برج کنترل را شنود کردند و می‌دانستند که [این هواپیما] یک هواپیمای غیرنظامی است که دارد برای پرواز اجازه می‌گیرد تا از باند بلند شود.
آن‌هایی که با رادار سر و کار دارند، می‌دانند که اندازه بازتاب راداری یک هواپیمای کوچک جنگنده قابل قیاس با اندازه بازتاب راداری هواپیمایی به عظمت ایرباس نیست؛ هواپیمایی که ۳۰۰ نفر مسافر و کلی بار حمل کند. این‌ها از نظر بازتاب راداری به‌هیچ عنوان با هم قابل قیاس نیستند؛ نوع مانور و نحوه اوج‌گیری در یک هواپیمای شکاری و در یک هواپیمای جنگنده، به‌هیچ عنوان قابل قیاس با یک هواپیمای سنگین مسافربری نیست؛ چراکه این هواپیما اوج‌گیری قطعی دارد و برای مانور‌های پیچیده طراحی نشده و مجاز به انجام مانور، به خاطر داشتن انواع مسافر نیست؛ لذا به‌خوبی می‌شود تشخیص داد که نحوه حرکت، حرکت یک هواپیمای سنگین مسافربری است یا اینکه یک هواپیمای جنگنده دارد پرواز می‌کند.
اضافه بر این، این‌جا (فرودگاه بندرعباس) فرودگاه بین‌المللی است و یک راه هوایی بین‌المللی، و همیشه از این‌جا، این پرواز‌ها انجام می‌شود، چه به‌وسیله هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران یا هواپیما‌های دیگری که به‌نوعی از این راه هوایی و سایر راه‌های هوایی اطراف این منطقه استفاده می‌کنند. این اولین‌باری نبوده که چنین هواپیمایی از بندرعباس بلند می‌شود و به سمت دبی می‌رود یا بالعکس؛ ناوگان آمریکا همیشه شاهد این پرواز‌ها در این منطقه بوده است. به تمام این دلایل، آمریکایی‌ها نمی‌توانند به هیچ عنوان ثابت کنند به اینکه ما اشتباه در شناسایی داشتیم».
انتهای پیام/