اوایل جنگ تحمیلی امام خمینی (ره) در قسمتی از سخنرانی خود در تاریخ 7 اسفند سال 1359 در جماران، به همدردی با صدمه دیدگان از جنگ تحمیلی پرداختند که متن سخنرانی به شرح ذیل می‌باشد:

برادران من، عزیزان من! توجه کنید، و همۀ ملت، سرتاسر کشور توجه کنند که ما امروز در یک موضع حساس واقع هستیم. امروز تمام قدرتهای دنیا به ضد ما قیام کرده‌اند و توطئه‌ها از هر طرف متوجه به ما شده است، در داخل و در خارج. و شما چنانچه توجه به این معنا بکنید و همۀ ملت ما توجه به این معنا بکنند، می‌دانند که اگر بخواهند آزاد باشند و اگر بخواهند مستقل باشند و اسیر نباشند، باید همۀ آنها از آن مقاصد شخصی که دارند ولو یک مدت کمی، بگذرند تا اینکه این توطئه‌ها از بین برود. همه مقصد واحد داشته باشند، آنهایی که در رأس هستند بیشتر مکلّف‌اند، و ماهایی که در اینجا هستیم هم مکلّف هستیم.

من یک جهتی هم می‌‌خواهم تذکر بدهم و آن اینکه شما می‌دانید که الآن ما جوانهایمان در مرزها آن قدر فداکاری دارند می‌کنند و ما چه قدر جوان دادیم از دست و چه قدر معلول داریم و چه قدر مبتلا داریم و چه خانواده هایی را از منزلهای خودشان بیرونشان کردند و الآن در اطراف کشور هستند و نمی‌شود گفت که در یک شهری چندین جوان از آن شهید نشده است یا معلول نشده است، در یک همچو مصیبتی که بر ما وارد شده است و البته مصیبتی است که دنبال آن ان‌شاءاللّه‌ همۀ بزرگی‌ها و همۀ بزرگواریها برای ملت ما خواهد بود، لکن من می‌خواهم تقاضا کنم از تمام کسانی که در ایام به اصطلاح خودشان عید نوروز می‌خواهند تشریفات داشته باشند امسال این تشریفات را کم کنند، یا نکنند. انصاف نیست که خانواده‌های زیادی مصیبت برایشان وارد شده است، جوان‌ها دادند، و مع‌ذلک با آن قدرت ایستاده‌اند، انصاف نیست که آن خانواده‌ها در مصیبت باشند و دیگران در عشرت. انسانیت اقتضای این را می‌کند. اسلامیت اقتضای این را می‌کند. انصاف اقتضای این را می‌کند که ما کاری نکنیم که در قلب این مادرها، در قلب این خواهرها، در قلب این پدرهایی که جوانهای خودشان را از دست داده‌اند، یک آزردگی ایجاد کنیم. کسانی که می‌‌خواهند در ایام عید یک تشریفات زیادی و یک کارهای زیادی که مناسب بوده است پیشتر با عید، حالا انجام بدهند یک قدری توجه بکنند ببینند که اگر خود آنها مبتلا بودند به داغ یک جوانی و همسایۀ آنها در عشرت بود، به آنها چه می‌گذشت. شما بدانید که برادرهای شما، فرزندان این ملت، برادرهای افراد این ملت، داغدیده هستند، جوان داده هستند و مصیبت کشیده. هر چه هم شجاع باشند، و هستند، مع‌ذلک مصیبت جوان است. شما توجه کنید که در نزدیکی شما، در شهر شما پنجاه نفر جوان مرده و عائله‌های زیاد، مصیبت دیده هستند. و شما در بازار بروید و چیزهایی تهیه کنید و عیش و عشرت را به راه بیندازید، این مناسب با مقام انسانیت شما نیست ؛ مناسب با مقام اسلامیت شما و برادری شما نیست. من تقاضا می‌کنم امسال یک قدری سبک بگیرید این چیزها را. امسال به جای اینکه برای فرزندان خودتان چیزهایی غیر ضروری تهیه کنید، به جای این، برای این معلولینی که در بیمارستانها الآن هستند و برای آوارگانی که در سرتاسر کشور جا و منزل ندارند و محتاج به این هستند که به آنها سرکشی بشود، به آنها سرکشی کنید. برادری خودتان را اثبات کنید، و همِّ مذهبی خود و همِّ دینی خودتان را اثبات کنید. شما فرض کنید چند روزی هم سفر کردید و به عیش و عشرت برگزار کردید، بالاخره این سفر چند روز است و تمام می‌شود؛ اما آن اثری که این سفرها و این عشرتها و این عیشها و این عید گرفتن‌ها در قلب خستۀ این مادرها و خواهرها می‌گذارد؛ آن اثر باقی است؛ و خدای تبارک و تعالی این قلوب را که در حضور او اثر بر آن واقع شده است، توجه به آن دارد. من از خدای تبارک و تعالی خواهانم که ما را به تکالیف خودمان، به وظایف خودمان آشنا کند. از خدای تبارک و تعالی وحدت کلمه را خواهان هستم.

ضرورت هماهنگی بین همۀ اقشار ملت

باز به ارتش و ژاندارمری و سایر قوای مسلّحه، پاسدارها، عشایر ـ که همۀ اینها فرزندان اسلام هستند و همۀ اینها فداکاری دارند می‌کنند در راه اسلام ـ سفارش می‌کنم، تقاضا می‌کنم که همه با هم یک آهنگ باشند. اگر بنا باشد که هر دسته علی حدِّه خودشان بخواهند در جنگ، یک کار مستقل انجام بدهند، بدانند که پیروزی دیر خواهد بود. و اما اگر همه هماهنگ باشند و تحت فرماندهی واحد باشند و همه خودشان را سرباز اسلام بدانند[پیروزی زود حاصل شود]جدایی امروز بین ملت ما و ارتش نیست، و[بین]ملت ما و پاسدار نیست. و باید هم جدایی بین آنها نباشد. اصلاً طرح اینکه من سپاهی هستم و آن ژاندارمری و آن ارتشی، طرح این مطلب الآن در مملکت ما صحیح نیست. ما باید
همه سرباز اسلام باشیم؛ و همه ما با هم هماهنگ. همان طور که می‌بینید که سرتاسر کشور ما جوان‌ها و زن‌ها، پیرزنها، پیرمردها، با هم دارند به شما خدمت می‌کنند و به ارتش و قوای مسلّحه دارند خدمت می‌کنند و همه با هم هستند. همه مقصدشان این است که این ارتش و این سپاه و سایر قوای مسلّح در آنجا آرامش داشته باشند، از حیث چیزهایی که باید به آنها برسد تا اشتغال داشته باشند به خدمت. همان طوری که در پشت جبهه، این جوان‌ها و پیرها و زنها و مردها با هم مجتمع هستند و با وحدت کلمه دارند کار انجام می‌دهند و همه هماهنگ هستند در این مسئله، شما هم‌که در جبهه‌ها هستید و جان‌فشانی می‌کنید و در حضور خدا برای خدا دارید کار می‌کنید، برای خدا با هم باشید و هماهنگ باشید، و همه، همه را از خود بدانید و جدای از خود ندانید.

از خداوند تعالی سلامت و سعادت همۀ ملت را، همۀ ملتهای اسلامی را و همۀ کسانی که برای اسلام مشغول خدمت هستند خواهانم. و ان‌شاءاللّه‌ همۀ شما در این جنگی که همه هستید پیروز باشید خدای تبارک و تعالی پشتیبان همه باشد.

و السلام علیکم و رحمة اللّه‌ و برکاته