سخنان امام خمینی در حسینه جماران در سوم اسفند ماه سال 1364 در خصوص سرنگونی هواپیمای مسافربری توسط رژیم بعث و شهادت جمعی از مسئولان کشور

بسم‌الله‌ الرحمن الرحیم

انا لله‌ و انا الیه راجعون

جنایتکاران عفلقی که در جنگ جبهه‌ها و بویژه جبهۀ «فاو» خود را عاجز می‌بینند و سراسیمه به هر دری می‌زنند و برای نجات خود به هر حشیشی متوسل می‌شوند، به جنایت مفتضحانۀ دیگری دست زدند که آبروی نداشتۀ آنان را در مجامع جهان آزاد برباد داد و آن فاجعۀ هوایی اخیر بود که جمع کثیری از هموطنان عزیز ما را به شهادت رساندند.

اسلام عزیز و بویژه جهان تشیع در طول تاریخ، از صدر اسلام تا کنون، سوابق درخشانی در میدان‌های خون و شمشیر داشته و به حکم قرآن کریم و سنت رسول‌الله‌ ـ صلی‌الله‌‌علیه‌وآله‌وسلم ـ و سیرۀ ائمۀ معصومین ـ علیهم‌صلوات‌الله‌ ـ برای اهداف مقدسۀ اسلامی و قطع فساد با شمشیر و خون دست به گریبان بوده و فداکاری‌های عظیم در این راه مقدس نموده است. و ملت بزرگ ایران به پیروی از اولیای عظیم‌الشأن اسلام، این دفاع مقدس را آغاز نموده و در انجام آن و رسیدن به هدفهای اعلای قرآنی جان و مال را داوطلبانه فدا کرده و آنچه وظیفۀ الهی بوده به طور شایسته انجام داده است و بحمدالله‌ تعالی قدم‌های بزرگی در راه شناساندن اسلام الهی و محمدی ـ صلی‌الله‌‌علیه‌وآله‌وسلم ـ برداشته است. گرچه وجودهای عزیز و ارزشمندی را از دست داده است، لکن ارزشهای بالاتر و والاتری به دست آورده و آن رضای خداوند متعال است و چه چیز می‌تواند از آن بالاتر باشد.

ملتی که برای رضای حق تعالی انقلاب کرد و برای ارزش‌های معنوی و انسانی بپاخاسته است، چه باک دارد از شهادت عزیزان و آسیب دیدن نور چشمانش و تحمل سختی‌ها و مَکارِه،[۱]که جنت لقاءالله‌ که فوق تصور عارفان است، مَحفُوف[۲]به مکاره است. چه می‌‌گویم! این جنت اولیا، مکاره را در کام ملت ما شیرین‌تر از عسل کرده. مگر ما و شما هر روز شاهد این کاروان‌های کربلا نیستیم که با شور و شوق و عشق و عطش به پیشباز شهادت می‌روند. مگر شما هر روز شاهد میدان‌های با عظمت قتال با متجاوزین نیستید که به مرگ لبخند می‌زنند و معجزه می‌آفرینند. راستی این چه تحولی است که بر سراسر این کشور صاحب‌الزمان ـ روحی فداه ـ نور افشانی می‌کند و چه آتشفشانی است که منحرفان و کج‌اندیشان و بدخواهان را در خود فرو برده و ذوب می‌کند؟ این، جز ارادۀ خدا و جلوۀ اوست که خفاشان از آن می‌گریزند و اولیای خدا و عارفان به آن دل بسته‌اند؟ من با این قلم شکسته و این چشم بسته در حق این ملت و این عزمش و این سلحشوران و این رزمش چه می‌توانم بگویم؟! پس بهتر آن است که قلم بشکنم و دم فرو بندم و اجر و مزد رزمندگان و وابستگان به آنان و آسیب‌دیدگان و دلبستگان آنان را از خدای بزرگ بخواهم. امید آن است که وَلیّ نِعَم، این میهمانان را که به سوی او می‌روند از محضر خود کامیاب فرماید و به این رزمندگان غرورآفرین قدرت بیشتر و قوّت والاتر عنایت نماید و به همۀ ملت عزیز بویژه آنان که در این جهاد فی‌سبیل‌الله‌ فعالیت و دخالت داشته‌اند، عزت و عظمت مرحمت کند و این عزیزانی[را]که در این جنایت هوایی به سوی او پرواز کرده‌اند، اجازۀ ورود به محفل خاص خود دهد.

و حجت‌الاسلام حاج شیخ فضل‌الله‌ محلاتی شهید عزیز را که من و شما او را می‌‌شناسیم که عمر خود را در راه انقلاب صرف کرد و باید گفت یکی از چهره‌های درخشان انقلاب بود و در این راه که راه خداوند است تحمل سختی‌ها نمود و رنج‌ها کشید و با قامت استوار ایستادگی کرد، اجازۀ ورود در محضر شهدای صدر اسلام مرحمت نماید. و به بازماندگان محترم تمامی شهدا صبر و اجر مرحمت فرماید و به روحانیون عزیز و قضات محترم و وکلای ارجمند و محافظین عزیز و خدمۀ محترم هواپیما و سایرین که در این جنایت عظیم عفلقیان و با جاسوسی منافقین ملحد به شهادت رسیده‌اند، جزا و اجر فوق تصور ما عنایت فرماید. و به رزمندگان در جبهه‌ها و بسیجیان، این راهیان کربلا پیروزی نهایی عنایت فرماید و قلب حضرت ـ بقیة‌الله‌ ارواحنا فداه ـ را از همۀ ما راضی فرماید و به دعای آن بزرگوار، به همۀ ما استقامت مرحمت کند. والسلام علیکم و رحمة‌الله‌.

روح‌الله‌ الموسوی الخمینی