شهید محمود کاوه

محمود کاوه اول خرداد سال ۱۳۴۰ در مشهد متولد شد. اصلیتشان از دهستان بیهود توابع قائن بود. بعد از ابتدایی با علاقه و حمایت پدر که از کسبه مذهبی مشهد بود، وارد حوزه علمیه شد و راهنمایی و دبیرستانش را نیز به صورت همزمان ادامه داد. و از جمله افرادی بود که در دوران شاهنشاهی به لحاظ این که مقلد سید روح الله خمینی بود با روحانیونی همچون سید علی خامنه ای و سید عبدالکریم هاشمی نژاد ارتباط داشت.

کاوه پس از انقلاب به سپاه پاسداران مشهد پیوست و در سال ۱۳۵۸ یک دوره آموزش عمومی و نیز آموزش جنگ های نامنظم را به مدت چهار ماه به همراه سه نفر دیگر از نیروهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی خراسان در پادگان امام علی(ع) گذراند.

تصویر شهید محمود کاوه ملقب به فرزند کردستان

پس از گذراندن این دوره آموزشی به آموزش نظامی برادران سپاه و بسیج پرداخت. پس از آن، به منظور حفاظت از بیت شریف حضرت امام خمینی، طی مأموریتی شش ماهه به تهران عزیمت کرد. او در سال 1362 با دختری پاسدار ازدواج کرد که حاصل این ازدواج یک دختر به نام زهراست.

شهید کاوه  با شروع جنگ تحمیلی، یکی از جوانترین فرماندهانی بود که هدایت جنگ ایران و عراق را به عهده گرفت. به همراه تعدادی از نیروهای خراسان به جبهه های جنوب اعزام شد و در ادامه نیز راهی کردستان شد که در آن زمان، با توطئه گروهک‌ها و عناصر ضد انقلاب، دستخوش درگیری و آشوب شده بود. او سال  سوم جنگ فرماندهی تیپ ویژه شهدا را به عهده گرفت. این تیپ یکی از کلیدی‌ترین یگان‌های سپاه بود. موفقیت‌ها و انجام عملیات خارق‌العاده توسط این تیپ با فرماندهی کاوه باعث شد به لشکر ویژه ارتقا یابد.

آزادسازی سد بوکان و جاده ٤٧ کیلومتری آن، آزادسازی جاده صائین دژ به تکاب، آزادسازی محور استراتژیک پیرانشهر به سردشت که به عنوان مرکزیت و نقطه ثقل عناصر منافقین به شمار می آمد و به انهدام مرکز رادیوئی آنها و فتح ارتفاعات مهم مرزی منطقه «آلواتان» و آزادسازی زندان «دوله تو» و کشته شدن بیش از ٧٥٠ نفر از این عناصر شد، از جمله نبردهای تهاجمی ای بود که توسط محمود کاوه و همرزمانش در تیپ ویژه شهدا طرح ریزی شده و به اجرا گذاشته شد. پس از شهادت سرداران رشید اسلام ناصر کاظمی، محمد گنجی زاده و محمد بروجردی، در خرداد1362 کاوه رسماً به فرماندهی تیپ منصوب شد. محمود کاوه بنا به صلاح دید فرماندهی سپاه در ۲۹ تیر ۱۳۶۲ در تیپ ویژه شهدا مأموریت یافت تا در عملیات برون مرزی «والفجر ۲» که در منطقه حاج عمران انجام می گرفت، شرکت کند. در این عملیات، کاوه با هدایت قوی رزمندگان، اهداف از پیش تعیین شده تیپ را با موفقیت به تصرف درآورد.

شهید محمود کاوه از چپ دومین نفر در حال خوردن هندوانه

عملیات کربلای ۲ در منطقه حاج عمران و به منظور تصرف ارتفاع ۲۵۱۹ انجام می‌شد؛ ارتفاع مشهوری که در زمان جنگ چند بار بین ایران و عراق رد و بدل شد. شهید کاوه، چون در گرفتن این ارتفاعات زحمت زیادی کشیده بود، حساسیت خاصی نسبت به این منطقه داشت. این منطقه در جریان یک تک دشمن، به تصرف دشمن درآمده بود. در عملیات اولیه بازپسگیری، شهید کاوه در اثر اصابت ۱۳ ترکش نارنجک به شدت مجروح شد و به مدت یک ماه بستری شد. هنوز خوب نشده بود که با سر و بدن باندپیچی شده به منطقه بازگشت و مجددا دستور انجام عملیاتی را برای بازپسگیری ارتفاعات ۲۵۱۹، از فرماندهان جنگ دریافت کرد. شب اول عملیات وی در قرارگاه بود، اما در شب دوم، خود را به صحنه نبرد رساند. یکی از خمپاره‌های دشمن نزدیک جایی فرود آمد که شهید کاوه در آنجا حضور داشت. 11 شهریور سال ۱۳۶۵ بود که شهید کاوه در جریان همان عملیات به درجه رفیع شهادت رسید.

مردم مهاباد با پای برهنه در تشیع پیکر پاک و مطهرش بر سر و سینه می زدند، اشک می ریختند و ضد انقلاب را نفرین می کردند. پیکرش را که به مشهد آوردند محرم بود. جمعیت زیادی برای تشییع پیکر او آمدند. برای همین بود که تشیع جنازه شهید محمود کاوه ۶ ساعت طول کشید.

در عملیات کربلای 2، سردار محمود کاوه کار عجیبی کرد. نیروهای خط شکن را که جلو فرستاد، بازگشت و یک نماز دو رکعتی خواند، بعد از نماز گفت: “این نماز را فقط به دو دلیل خواندم: اول برای پیروزی بچه های خط شکن و بعد…”، یکی از بچه ها پرسید: (بعد چه؟) گفت:”دلم می خواهد اگر خدا لایقم بداند، این نماز، اخرین نماز باشد.” و خدا لایقش دانست.(مجله پاسدار اسلام آذر 1385، شماره 300)