شهید حمید باکری

شهید حمید باکری با حضور در عملیات فتح‌المبین بر حضور دائمی‌اش در جبهه‌های جنگ مهر تأیید زد و پس از عملیات غرورآفرین فتح‌المبین در عملیات بیت‌المقدس فرمانده گردان تیپ نجف اشرف گشت. ایشان با تلاش‌های شبانه‌روزی و مضاعف نقش مهم و مؤثری را در درهم‌شکستن حصر رژِیم بعثی در ورودی خرمشهر ایفا نمود. در ادامه، موفق شد با لشکر اسلام وارد خرمشهر شود. ایشان با حضور در عملیات منهزم رمضان، تصمیمش برای ماندن و فعالیت دائمی در سپاه‌ پاسداران انقلاب اسلامی ایران قطعی‌ شد.
ایشان در عملیات موفق مسلم‌بن‌عقیل در منصب مسئول خط تیپ عاشورا، برای آزادسازی منطقه از لوث وجود مهاجمین بعثی، در ارتفاعات منطقه سومار ساکن شد؛ به‌ گونه‌ای که طی دفعات متعدد خودش با نیروهای‌ بعثی نبرد تن به تن داشت و حتی به صورت دستی به‌ سوی آنها نارنجک پرتاب نمود و حین این ماجرا از ناحیه دست دچار جراحت گردید، چه‌بسا با آن وضعیت جسمانی، به‌دلیل شایستگی‌ها و توانمندی‌هایش از سوی فرماندهی کل سپاه‌ پاسداران انقلاب‌اسلامی فرماندهی تیپ حضرت ابوالفضل(ع) را عهده‌دار شد.
این شهید ساعی و کوشنده، پس از به‌ پایان رسیدن عملیات والفجر مقدماتی بر معاونت لشکر 31 عاشورا منصوب گردید؛ ایشان از منظر صبر، استقامت و بردباری ستودنی، و تدابیرش در برابر مهاجمان بعثی همواره برای یاران و هم‌رزمانش بی‌بدیل بود و خصوصیات اخلاقی خوب و ویژه‌اش از او در قلب رزمندگان و همکارانش یک اسوه‌ی بی‌نظیر ساخته‌ بود.
در عملیات‌های والفجر 1 و والفجر 2 و والفجر 4، به‌همراه برادر رزمنده بسیجی‌اش، در خطوط اول حمله مشارکت داشت و با خونسردی و آرامش همیشگی و صبر فراوان، هر لحظه فرماندهان تحت امرش را به استقامت، شکیبایی و تحمل شرایط سخت جبهه‌های جنگ تشویق می‌نمود.

شهید حمید باکری در راستای عملیات والفجر1، از ناحیه پا و پشت مجروح گشت و به‌ناچار مجبور به عمل جراحی پایش از ناحیه زانو گشت. با وجود این‌که علاوه‌بر خود اطرافیانش نیز بر این واقف بودند که از درد پا معذب و در رنج و مشقت است، اما هرگز این مهم را بیان ننمود!

عاقبت با اولین گروه پرچمدار که پیش از آغاز عملیات می‌بایست محرمانه و در اختفا در عمق دشمن پیاده شده و مراکز مهم و حساس نظامی را تحت تصرف می‌گرفته و کنترل منطقه را در دست می‌گرفتند، عازم شد و در ساعت 11 شب چهارشنبه 3 اسفند 1362 همزمان با آغاز عملیات خیبر، با بی‌سیم خبر تصرف نمودن پل مجنون در عمق 60 کیلومتری عراق را اطلاع داد.

با تصرف نمودن این پل که در حال حاضر پل حمید نامیده شده، رژیم بعثی موفق نشد نیروهایش را که در جزایر مستقر بودند از آنجا دور کند یا برایشان نیروی کمکی و پشتیبان بفرستد که عاقبت تمام نیروهایش در جزایر کشته و اسیر گشتند.

عملکرد غرورآفرین این فرمانده دلیر و بسیجی‌های شجاع تحت امرش موفقیت این قسمت از عملیات را ضمانت می‌نمود و سرانجام با دو روز مبارزه شجاعانه در برابر نیروهای زرهی بی‌شمار بعثی تنها با نارنجک و آرپی‌جی و کلاش اما در عوض با قلبی آکنده از عشق به شهادت و ایمان به خداوند، برای حفظ آن پل پرارزش تا پای جنگیدند و در همانجا به اتفاق یکدیگر دعوت حضرت حق را لبیک گفته و جام گواراری شهادت را عاشقانه نوشیدند.