شهید محمد بروجردی

محمد بروجردی در سال 1333 در روستای دره گرگ از توابع شهرستان بروجرد چشم به جهان گشود. در 6 سالگی، همراه مادرش به تهران آمد و مشغول تحصیل شد. مبارزات سیاسی علیه رژیم پهلوی را از سال 1342 آغاز کرد. بروجردی درسال  50 و در سن ۱۷ سالگی ازدواج کرد، حاصل این ازدواج دو فرزند به نام‌های سمیه و حسین است. یک سال پس از ازدواج به سربازی فراخوانده شد،  ولی از خدمت سربازی فرار کرد . ارتباط با روحانیت مبارز، تکثیر و پخش اعلامیه‌ و تلاش برای دیدار با حضرت امام خمینی(ره) در عراق باعث شد توسط ساواک دستگیر شود.

پس از گذراندن محکومیت زندان، به تهران بازگشت و خدمت سربازی خود را به پایان رساند. بعد، همراه شهید حاج مهدی عراقی مبارزات سیاسی را آغاز کرد. در سال 1355 به سوریه رفت و بعداز ملاقات با شهید محمد منتظری و امام موسی صدر، آموزش نظامی دید. سال 1356 به گروه توحیدی صف پیوست. هنگام ورود امام خمینی(ره) به ایران، مسؤولیت حفاظت از امام(ره) در فرودگاه، مسیر بهشت زهرا(س) و مدرسه رفاه را برعهده داشت.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، مدتی مسؤولیت زندان اوین به وی محول شد. با تشکیل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از اعضای بنیان‌گذار سپاه بود و مدتی مسؤولیت قسمت عمده‌ای از پادگان ولی‌عصر(عج) را پذیرفت. با شروع غائله کردستان به‌عنوان فرمانده عملیات سپاه غرب کشور، به مبارزه علیه ضدانقلاب پرداخت. سپس سازمان پیشمرگان مسلمان کرد را برای انسجام مسلمانان کرد علیه ضدانقلاب تشکیل داد.

شهید بروجرودی در حال گفتگو با آیت الله خامنه ای

او بارها می‌گفت: «آن شخصی که مردم کردستان را دوست داشته باشد می‌تواند در کردستان کار کند، من به این مردم محروم و ستمدیده علاقه دارم.» او  معتقد بود که لحظه‌ای نباید پاکسازی کردستان متوقف شود. گرچه به کارهای تبلیغی، فرهنگی، اقتصادی و عمرانی اعتقاد بسیار داشت. امام(ره)با اشاره به پیروزی های به دست آمده توسط شهیدان بروجردی و آبشناسان فرمودند که اسلام و مسلمانان متعهد به این پیروزی‌های چشمگیر شما چشم دوخته‌اند و از یاد هیچ یک از ما نخواهند رفت. شما فرزندان ملت هستید. فتحی که به دست شما صورت گرفت، برای ملت سرافرازی بود.

شهید بروجردی با شروع جنگ تحمیلی، به‌همراه چند تن از هم‌رزمانش شهر سرپل ذهاب را از سقوط حتمی نجات دادند.

شهید بروجردی در جمع رزمندگان

شهید بروجردی، در عملیات‌ مطلع‌الفجر و فتح‌المبین که در منطقه جنوب انجام شد، حضور داشت. پس از آن به‌عنوان فرمانده منطقه 7 سپاه(استان‌های همدان، کرمانشاه، کردستان و ایلام) و هم‌زمان، قائم‌مقام قرارگاه حمزه سیدالشهدا(ع) منصوب شد. ‌سرانجام، یکم خرداد 1362 با همان سمت‌های قبلی، در جاده مهابادـ نقده بر اثر برخورد با مین به شهادت رسید.

قهوه چي محل آمده بود داخل مغازه. بهش گفته بود تو از کي تقليد ميکني؟ گفته بود: چه کار به کار من پيرمرد داري؟‌فرض کن از فلاني. گفته بود: نه! بايد از آقاي خميني تقليد کني! اوستا رسيده بود گفته بود: کي؟ پيرمرد هم گفته بود: آقا! آقاي خميني. اوستا عصباني شده بود هزار تا فحش بار محمد کرده بود. گفته بود ديگه نمي خواد اين جا کار کني. بلند شو هرکجا ميخواي برو. هرّي.
سندها و سفته هايش را داده بود دستش، ‌ازمغازه انداخته بودش بيرون. کرکره را هم پشت سرش کشيده بود پايين. گفته بود الانه که ساواک بايد در اين جا رو ببنده.

توي جو آن روز کردستان خنده رو بودن واقعاً نوبر بود. مسئول باشي و با آن سر و ريش بور و آشفته هزار تا کار بر عهده ات باشد و هزار جاي کارت لنگ بزند و هزار جور حرفت بهت بگويند و هر روز خبر شهادت يکي از بچه هايت را برايت بياورند و چند بار در روز بخواهي نفراتت را از کمين ضد انقلاب دربياوري و نخوابي و نقشه بکشي و سازماندهي بکني و دست آخر هنوز بخندي واقعاً که هنر مي خواهد بعضي از بچه ها توي اوقات استراحت جدول درست مي کردند توي يکي از اين جدول ها نوشته بود مردي که هميشه مي خندد… جوابش يازده حرف بود يکي با مداد توش نوشته بود محمد بروجردي.
بقيه هم ياد گرفته بودند از اين جدولها دست مي کردند. مي نوشتند توپ روحيه، مسيح کردستان، باباي بسيجي ها …