شهید علی‌اصغر صادقی

وقتی 12 سالش بود در کنار تلاش‌های مستمری که در مدرسه داشت، فعالیت‌های جدی خود را در مسجد و بسیج محله‌ی‌شان آغاز کرد و چون صدای رسایی داشت همیشه در محافل قرآنی می‌درخشید و کمر خدمت به مداحی اهل بیت بسته بود.

2 سال بعد هنگامی که نوجوانی 14 ساله بود، همچنان در موضع انقلابی خود قرار داشت، برای همین به همراه مدیر، معلمان و همکلاسی‌هایش به مناطق نزدیک به خط مقدم سفر کرد تا فقط بیننده نباشد و وقایع انقلابی و جنگ، از نزدیک‌ترین نقطه‌ی ممکن برایش قابل لمس باشد. هنگامی که پایش به جبهه باز شد کوشید تا در کارهای خدماتی، باری از دوش برادرانش در جبهه بردارد و این پرکاری و موانست با مناطق جنگ و جبهه به شدت برایش حظ‌ آور بود.

علی اصغر در رشته‌ی «ریاضی فیزیک» تحصیل می‌کرد، وی پس از این که خیالش از بابت امتحانات پایان ترم مدرسه راحت شد، عازم جبهه‌ها شد تا این خدمت را از سر گیرد، وقتی خود را در بین خاکریزها و سنگرهای جبهه یافت، شهادت و شور جنگ رباینده‌تر از درس به نظرش آمدف، پس خیال بازگشت را از سر انداخت و آن جا ماندگار شد.

از دوران کودکی دمساز قرآن و نماز بود، بعدها، هنگامی که در مدرسه‌ی «مجاهدان» تحصیل می‌کرد، قاری قرآن مدرسه شد تا پیام و کلامِ در بطن این کتاب آسمانی را با صدای دلچسبش به خلق الله منتقل کند. مدیر مدرسه در وصف خصوصیات اخلاقی علی‌اصغر نوشته بود :«گواهی می‌شود علی‌اصغر صادقی در مدت 4 سال که در این مدرسه مشغول تحصیل بود، از نظر اخلاقی و درسی ، یکی از دانش آموزان خوب و ممتاز بود. با صدای خوش و دلنشین، قاری قرآن مدرسه نیز بوده.»

آرام و آزموده کارهایش را انجام می‌داد و به تجملات و مال و منال دنیا علاقه‌ای نداشت، ساده می‌پوشید و ساده می‌زیست و بیشتر ذهن مشغولی‌هایش مختص اهداف غیردنیوی‌اش بود. علی اصغر به دوستان هم‌رزمش سفارش کرده بود که اگر روزی راه کربلا باز شد و به زیارت حضرت امام حسین (ع) مشرف شدید برای من هم دعا کنید و از سیدالشهداء بخواهید که بنده‌ی حقیر را در راه خودش بپذیرد.  او به قدری خاشع و خاضع بود که به اطرافیانش گفته بود مسئول نظافت لباس رزمندگان و شستن سنگرهاست و روز شهادتش بود که بقیه با خبر شدند او فرمانده شاخص  تیپ یک ثارالله (ع) بوده!

شهید علی‌اکبر صادقی سرانجام در 14 تیرماه 1366 در عملیات نصر4 شرکت کرد و در «ماووت» عراق بر اثر ترکش به خیل شهدا و عاشقان راه شهادت پیوست. مزار علی‌‌اصغر 21 ساله در قطعه‌ی 29، ردیف4، شماره8 بهشت زهرای تهران قرار دارد.

همچنین از علاقمندان دعوت می‌شود، دوازدهمین جلد از مجموعه خاطرات دفاع مقدس را که با موضوع مرور بر خاطرات دو برادر شهید علی اکبر و علی اصغر صادقی توسط نشر یازهرا و در قطع جیبی منتشر شده مطالعه نمایند. در این کتاب مجموعا 14 خاطره‌ی آموزنده از این دو برادر جسور با تیترهای: نماز شب، علی اکبر و تویوتا، علی اصغر و برادری، علی اصغر و اسیر عراقی، علی اصغر و خط قرمز، علی اصغر فرمانده تیپ یکم ثارالله، علی اکبر و عفو پاسبان و… به همراه تصاویر رنگی از این دو شهید شرافتمند چاپ و انتشار یافته است تا برای عموم قابل دسترس باشد.

برادر ایشان، علی اکبر صادقی در زمان جنگ، پیک لشکر «محمد رسول (ص)» بود و او هم مثل علی اصغر سودای شهادت در سر می‌پروراند و همان شهید معروفی است که به اذن الهی و خواست خدا حین شکافتن قبر به مادرش لبخند زد!

علی اکبر برادرش را با دست خودش به خاک سپرد. کار کفن و دفن که تمام شد با پا روی قبر کناری کوبید و با حالتی شبیه به تحسر گفت: «علی‌اصغر! اینجا را برای من نگهدار!» و با حالتی مطمئن، این چنین از پدرش درخواست کرده بود :« فعلا تابلو سفارش نده. من که شهید شدم اون وقت یه تابلوی دوتایی سفارش بده!» چهار ماه و نیم بعد در نهمین روز از خردادماه سال 1367 «علی اکبر» هم در سن 25 سالگی به آرزوی خودش رسید. حالا هر دو برادر به رویای قلبی خود دست پیدا کرده بودند و پدر بزرگوار این دو شهید جهت یاد بود فرزندانش یک تابلویی دوتایی بر سر مزارشان نصب کرده تا یاد و خاطرشان تا ابد زنده بماند.

«اگر جسد یا قسمتی از جسدم به دستتان رسید هر کجا خواستید دفنم کنید ولی بهتر است در بهشت زهرا باشد زیرا دوستانم در آنجا هستند. به کسی بدهکار نیستم و از کسی نیز طلبی ندارم ولی اگر کسی ادعا کرد بدهکاریم را بپردازید.

خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگه دار.

این را هم بگویم که ما راه کربلا را جارو کرده ایم و با خون خود راه را جارو کرده ایم تا بتوانید به راحتی از این راه ها به زیارت قبر سیدالشهدا (ع) بروید ولی در آنجا نیز این حقیر را از دعای خیر خود فراموش نکنید و از مولا بخواهید که این حقیر را در راه خودش بپذیرد ان‌شاءالله.

پروردگارا

تو می دانی که من به طمع بهشت تو و یا ترس از آتش جهنم به جبهه نیامدم

بلکه تو را لایق پرستش یافتم و به عشق حسین (ع) به جبهه آمدم

ای آنکه به خود و عبادتت می نازی

در شب، کرم شب تابی را دیده ایم، فکر کرده ایم طلاست

اگر روز نگاه کنیم، می فهمیم که کِرمی بیش پیدا نکرده ایم

بله عباداتمان را با این چشم دنیایی نگاه کرده ایم

دیدیم در آن چیزی هست

ولی آفتاب حقیقت در آن ساعات مرگ، همه چیز را روشن می کند

ای اهل عقل

وقتی که روشن شود، حقیقت کشف می گردد و خودمان خجالت می کشیم از همین عبادت ها

وای بر آن روزی که نهان ها آشکار شود

«جسم مرا تو تکه تکه گردان باز باید شکر تو را گویم زیرا این جسم را تو دادی و روح را تو دادی اعمالی که برای تو بجا آوردم سببش را تو دادی نیتش را عقل را دست و پا را که برای انجام عبادت لازم است تو دادی و من از همه آنها برای عبادت استفاد کردم و باید شکر آن را بجا می آوردم بلکه باید شکر انرا که بدرگاهت راهم دادی و آمدم را بجای آورم

ای آنکه به خود و عبادتت می نازی بر فرض که بنا به مردن باشد ببینیم چه داریم؟

راستی اگر انسان مردنی شد چه به او تعلق میگیرد؟ مثلا ده رکعت نماز خواندیم چند دقیقه وقت صرف آن کردیم؟ خوب ربع ساعت. کارمزدش چقدر است؟ با کسانیکه شب زنده داری کردن سحرها بیدار شدند؟

اگر بنا بشود با عدل با ما رفتار شود هیچ نداریم

بدبخت کسی که خیال کند از خدا چیزی طلبکار است

آخر خدا نیازی به عبادت من و تو ندارد نیازی به حفاظت دین از جانب من و تو ندارد، خودش می تواند آنرا حفظ کند که می کند

خدا دارد ما را آزمایش می کند و ما وسیله هستیم

آخر من و تو چه هستیم که عملمان چه باشد؟»

العبد العاصی و الحقیر علی اصغر صادقی۹/۱۲/۱۳۶۳