شهید محمد حسین مردی ممقانی

شهید محمد حسین مردی ممقانی در صبح یکم اسفند 1338 در ممقان از توابع آذرشهر متولد شد. پسری کم‌حرف، آرام، متین و مأخوذ به حیا که از همان دوران کودکی علاقه عجیبی به انجام فرائض دینی داشت و قبل از آن‌که به سن تکلیف برسد نماز خواندن را شروع کرد.

سال‌های دوران ابتدایی و راهنمایی را در همان شهر کوچک خودشان گذراند. پسری باهوش و درس‌خوان بود، به همین دلیل پدر و مادر با وجود آن‌که از شرایط متوسط اقتصادی برخوردار بودند اما وقتی علاقه او را به درس می‌دیدند تصمیم گرفتند او را برای گذراندن دوره متوسطه به همراه برادر راهی تبریز کنند. او سال‌های آخر درسش را در هنرستان صنعتی تبریز به پایان رساند.

همان سال در آزمون ورودی دانشگاه شرکت کرد و در رشته مهندسی الکترونیک قبول شد. اما به دلیل نبود وسایل ارتباطی زمانی از قبولی خود باخبر شد که دیگر برای ثبت‌نام دیر شده بود!

نسبت به نماز اول وقت بسیار حساس بود و همیشه اطرافیانش را دعوت به انجام تکالیف و واجبات دینی می‌کرد.

شهید محمد حسین مردی ممقانی در بحبوحه روزهای منتهی به انقلاب به جمع تظاهر کننندگان پیوست و مرید امام خمینی شد. پس از ان‌که انقلاب پیروز شد، با این دلیل که انقلاب به جوانان نیاز دارد دفترچه نظام وظیفه را دریافت کرد و با وجود معافیت از خدمت، با اصرار خودش برای ورود به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی راهی تهران شد و در سال 1358  به عضویت سپاه درآمد.

چند روزی از حضورش در تهران و ورود به سپاه گذشته بود که روزی برادرش به او اطلاع داد که مادر حالش خوب نیست و هر چه سریعتر به ممقان برگرد. هنگام مراجعت متوجه شد که خانواده تنها برای آن‌که او را برگردانند متوسل به این دروغ شده‌اند و مادر در سلامت کامل است، بسیار ناراحت شد و باز هم با راضی کردن پدر و مادر راهی تهران شد و دوره پزشکیاری را در همان دی‌ماه 1358 گذراند.

در همان سال ازدواج کرد و ثمره این ازدواج 2 دختر شد.

پس از آن‌که شهید محمد حسین مردی ممقانی دوره‌های مربوط به پزشکیاری را گذراند برای آرام کردن وضعیت کردستان به همراه دیگر دوستانش راهی پاوه شد و در کنار افراد بزرگی چون

جاویدالاثر احمد متوسلیان، شهید همت، شهیدچراغی و شهید دستواره در همه عملیات‌های آن منطقه شرکت و به مقابله با ضد انقلاب پرداختند.

جبهه غرب از جمله جبهه‌های سختی بود که باید در آن مناطق کوهستانی به مقابله با کومله و دموکرات پرداخت، تا جایی که مقام معظم رهبری در آن رابطه می‌فرماید:

  “جهاد فی سبیل الله هرچه دشوارتر، با فضیلت‌تر و درخشانتر و ماندگارتر؛ شما در کردستان به چنین جهادی در برابر دشمنان خدا کمر بسته‌اید، خداوند از شما قبول فرماید.”

دوستان شهید محمد حسین مردی ممقانی  که از نزدیک با روحیات او آشنایی داشتند او را فردی مدیر و مدبر می‌شناختند، او در دوران خدمتش، خدمات شایانی را در خط مقدم با نبوغ و مدیریت خود در زمینه درمان و پست امداد به جبهه اسلام ارائه داد. به همین دلیل در سال 1360 با تشکیل تیپ 27 محمد رسول الله به فرماندهی حاج احمد متوسلیان، مسئولیت بهداری رزمی تیپ را در 24 اسفند 1360 را به او محول کردند.

یک نیرو هم یک نیرو است

برای انجام کارهای سخت همیشه خودش در الویت بود و پیش‌قدم می‌شد. همین خصلت او باعث شده بود که بچه‌ها از جانشان مایه بگذارند و از هم پیشی بگیرند. هیچ‌گاه امکان نداشت که یگان را تنها بگذارد.

در عملیات فتح المبین از ناحیه فک مجروح شد و ترکش خورد. به قدری سنگین بود که مجبور شدیم دندان‌هایش را با سیم ببندیم تا حرکت ندهد. حتی غذا هم نمی‌توانست بخورد. فقط در حد آب کمپوت.

با این وجود هرچقدر به او اصرار کردیم برای مداوا برگردد عقب نپذیرفت و یک ماهی با همان شرایط در منطقه ماند و رزمندگان را تنها نگذاشت. می‌گفت:

«فعلا وقت این حرف‌ها نیست، حالا زمان جنگ است، یک نیرو هم یک نیرو است».

فرمانده‌ای بی ریا

به نقل از خبرگزاری دفاع پرس، مسعود نوری یکی از همرزمان شهید، در مورد دورانی که در مریوان با شهید محمد حسین مردی ممقانی سپری کرده بود این‌گونه نقل کردند:

سپاه مریوان که بودیم، یک روز از مرکز چند پزشک برایمان فرستادند. پزشک‌ها دنبال مسئول آن‌جا می‌گشتند تا برگه‌ی معرفی‌شان را به او تحویل دهند. برحسب تصادف دیدم که ممقانی ظرف‌ها را شسته و دارد می‌آید طرف ما. به آن‌ها گفتم: «بفرمائید این هم آقای ممقانی که دنبالشان می‌گشتید». دیدم با تعجب به او نگاه کردند و گفتند: «ایشان داشتند چی کار می‌کردند»؟

گفتم: «هیچی نوبت شهرداریش بود و رفته بود که ظر‌ف‌ها را بشوید».

گفتند:«مگر آقای ممقانی که می‌گویند مسئول بهداری منطقه هست، ایشان نیست»؟

گفتم: «چرا خودشه».

گفتند: «پس چرا باید ظرف‌ها را بشوید»؟

گفتم: «اگر چند روز این جا بمانید خودتان می‌فهمید».

می‌خواهم بروم عاشورا

یکی از دوستان و همرزمان شهید محمد حسین مردی ممقانی نقل می‌کنند:

برای شناسایی عملیات کربلای 1 با حاجی همراه شدم. در مسیر مهران حس کردم محمد حسین ساکت است، عوض شده بود و حال خاصی داشت. در نهایت خودش سکوت را شکست و با بغض گفت: «این عملیات تمام بشه می‌رم عاشورا»

چون اهل تبریز بود و آذری زبان، فکر کردم منظورش لشکر 31 عاشورا است. گفتم: می‌خوای بری لشکر 31 عاشورا؟!

گفت: «نه. می‌خوام برم عاشورا»

اون روز متوجه نشدم چی می‌گیه. ولی چند روز بعد وقتی خبر شهادتش را شنیدم تازه متوجه شدم چه گفته بود.

دیدن پدر و مادر یا زیارت امام رضا

“شرایطی فراهم شد که از طرف سپاه برای زیارت امام رضا برویم. محمد حسین گفت: دیدن پدر و مادر برویم بهتره یا دیدن امام رضا؟

به ایشان گفتم برای من فرقی نمی‌کند، هرطور که شما خودت راحت هستی همان کار را انجام بدهیم.

شهید محمد حسین مردی ممقانی گفت: لحظه‌ای که مادرم من را می‌بیند برای من بهترین لحظه است. شاد کردن مادر بهتر از زیارت امام رضا است.

هر وقت از منطقه برمی‌گشت حتما یک سر به پدر و مادرش می‌زد.

منزل آخر

همیشه با حاجی بودم، بیشتر عملیات‌ها، بیمارستان‌هایی که در شهرهای مرزی قرار داشت یا اورژانس‌های مناطق عملیاتی با ایشان همراه می‌شدم؛ مهران، اسلام آباد غرب، اهواز، اندیمشک

با وجود این‌که اتفاقات و خطرات زیادی را پشت سر گذاشته بود اما هیچ‌گاه از شهادت حرفی نمی‌زد به غیر از عملیات مهران

انگار خدا خودش بشارت شهادت را قبل از این عملیات به او داده بود و محمد حسین فهمیده بود در این عملیات رفتنی است و مهران منزل آخر است.

صدایش به قدری جدی و محکم بود که همرزمانش از او حساب می‌بردند. در روزهای قبل از شهادتش مثل همیشه با جدیت کارها را دنبال می‌کرد و انجام می‌داد اما با صدای بلند دیگر با کسی دستوری صحبت نمی‌کرد.

به دلیل حملات شیمیایی، بیشتر رزمندگان موهایشان را کوتاه می‌کردند، اما این‌بار برعکس همیشه او هم موهایش را تراشید. به گفته دوستانش صورتش همچون فردی که تازه از حمام بیرون آمده گل انداخته بود.

یازدهم تیرماه 1365 در جریان عملیات کربلای 1 بود که او هم در مهران به آرزویش رسید. بدنش طبق خواسته خودش در بهشت زهرای تهران قطعه 26، ردیف88 شماره50 برای همیشه آرام گرفت و به خاک سپرده شد.

من المومنین رجال صدقو ماعاهدو الله علیه و …(احزاب  23)

با درود به رهبر کبیر انقلاب اسلامی انقلاب کسی که خداوند متعال برای هدایت امت عزیزمان این نعمت را برای ما ارزانی داشته است و ایشان ما را از سد و دام‌های پر پیچ و خم لجنزارها و غیره در راه اصلی که اسلام است رسانیده است و شکر خدای را که ما را در این عصر خلق نموده و هدایتمان کرده است.

درود به شهدایی که با خون خود خیابانها و بیابانها، کوه و دشت ایران را قدم به قدم رنگین نموده و عزیزترین سرمایه خود که همان جان است گذشته تا آن قایق را از دریای پر از نهنگ بگذرانند و ما را به آسایش برسانند که همه مدیونشان هستیم خدایا ما را ایمان و نیرو ده که جزء مجاهدین فی سبیل الله باشیم و خدایا خود می دانی من تنها با تمام وجود هر چقدر توانسته‌ام فهمیدم که خدمت به اسلام انجام وظیفه نموده‌ام و اگر خطا به غیره عمد بود از روی نفهمی و درست درک نکردن اسلام بود.

خدایا با من با مهربانی خودت رفتار کن که شما رحمان و رحیم هستی و اگر با عدالت خود با ما رفتار کنی خود بهتر می‌دانی که آتش‌های جهنم جای ما می‌باشد.

خدایا ما که توان مقاومت آتش جهنم را نداریم خود نجاتمان ده. خدایا تو را به محمد و آل محمد(ص) و تو را به عصمت زهرا (س)، رهبر انقلاب اسلامیمان را، امام امت را که حلقوم بریده شده مظلومین است با ظهور آقا امام زمان (عج) نگهدار و این انقلاب را به انقلاب مهدی موعود(عج) متصل بگردان.

اینک در این انقلاب گوشه‌ای از آن که بدست امام خمینی زنده گشته زنده تر و پایدار بگردان و خود ناظر و نگهبان باش تا مبادا افرادی انحراف ایجاد کنند و تو را به گلوی بریده آن طفل معصوم، علی اصغرت و تو را به پهلوی شکسته دخترت زهرا (س) رزمندگان اسلام را یاری بنما.

ای امت عزیز ایران امام را درک کنید و هیچ وقت تنهایش نگذارید که باعث بیچارگی می‌شود. بی امام اوضاع خیلی بدتر از رژیم منفور قبلی می‌شود.

ای مادر و ای پدرم شما به گردن من حق زیادی دارید که با خون دل بزرگم کردید و در این راه متحمل زحمات و مشقات زیادی شدید که من نتوانسته‌ام وظیفه‌ام را در قبال شما ادا نمایم حلالم کنید.

پس از شهادتم بسوگ ننشینید چرا که من به نهایت آرزوی خویش که لیاقتش را نداشته‌ام رسیده‌ام. افتخار کنید که فرزندتان در این راه قدم گذاشت.

ای همسرم در طول این مدت من نتوانسته‌ام دین خود را به شما ادا کنم انشاءالله که من را ببخشید و از من بگذرید و از شهادت من ناراحت نشوید که ما همه امانت خداوند در این دنیا هستیم. سعادت ما این بود که در این راه باشیم به راه خود که خدمت به انقلاب و تداوم راه شهدا می باشد ادامه ده.

در شهادت من شاکر باش و با قامتی استوار بلند نظر ایمان بخدا و مسئولیت زینبی خود را انجام ده و در این راه مقاوم باش که دشمنان طعنه‌های فراوانی می زنند.

جواد برادرم بیشتر به خود سازی مواظب باش، بعنوان بازمانده شهید بدنبال اینور و آنور نروی همیشه به فکر خدا باش هر قدمی که بر می داری غیر از اسلام نباشد. چراغ راهت را ولایت فقیه قرار ده که در هر بحرانی که بیفتی نجات دهنده است.

در آخر یک تذکر عمومی به همه برادران و خواهران امت اسلامی می‌دهم اینکه شیاطین شرق و غرب درصدد به سازش کشیدن این انقلاب هستند مواظب باشید و در مقابل این امر مقاوم و استوار ایستادگی بنماید.