شهید سید محمد کدخدا

عراق برای جلوگیری از حملۀ مجدد ایران، مرز خاکی-جنوبی خود با ایران را آب انداخته بود. بعد از عملیات والفجر 8، این مناطق را با تله‌های انفجاری، سیم‌های خاردار و .. به منطقه‌ای نفوذ ناپذیر تبدیل کرد.

به دلیل حساسیت عملیات کربلای 4، قرار بود ایران با بیش از 30 لشگر و تیپ رزمی و پشتیبانی، به مقابله با رژیم بعث برود. لشگر 19 فجر هم، با استعداد 3 تیپ، 9 گردان عملیاتی و 3 گردان احتیاط وظیفه داشت، در شمالی‌ترین نقطۀ عملیات در منطقۀ شلمچه، دژ مرزی عراق را فتح کند و با گذشتن از پاسگاه کوت سواری، ضمن تصرف کامل منطقۀ پنج ضلعی، موقعیت خود را نوک کانال پرورش ماهی تثبیت کند.

حاج مهدی زارع و سید محمد کدخدا، مشغول آموزش غواصی به نیروهای‌شان شدند. با فرا رسیدن شب و آغاز عملیات، حاج مهدی و سید محمد، هرکدام با گروه‌های تحت امرشان، دل به آب زدند. بعد از گذشت حدود دو ساعت، از موانع آبی عبور کرده و به ساحل پنج ضلعی رسیدند.

با آغاز عملیات در خطوط دیگر، تیربارها و توپ‌های ارتش بعث، از درون کانال‌های بتنی، رزمندگان ایرانی را به رگبار گرفتند. 20 گروهان گردانِ امام حسین (ع)، برای خنثی کردن این تیپ، بارها از هم جدا شدند.

حاج مهدی و گروهان اول، به سمت چپ پاسگاه رفته و سید محمد و گروهان دوم، مسیر مستقیم را دنبال کردند.

مثل همیشه گردان امام حسین(ع) موفق بود.

شب از نیمه گذشته و دیگر گردان‌های لشگر 19 فجر، از محوری که گردان امام حسین (ع) بازکرده بود، مشغول پیشروی بودند که در پایین یکی از خاکریزهای گنبدی، پیکر بی‌جانِ فرمانده گردان امام حسین (ع) را پیدا کردند. چهرۀ آرام حاج مهدی زیر نور ماه، آرامش بیشتری به خود گرفته بود.

با وجود اخبار ناگواری که از جبهه جنوب به گوش می‌رسید، نیروهای لشگر 19 فجر، به ویژه سید محمد و نیروهای باقی مانده‌اش، کماکان درحال پیشروی بودند.

با لو رفتن عملیات، زمین‌گیر شدنِ اکثر لشگرهای عملیاتی ایران در جنوب و شهادت بسیاری از رزمندگان، دستور عقب‌نشینی سراسری صادر شد. لشگر 19 فجر، تنها لشگری بود که در عملیات پیروز شده بود! برای همین دستور عقب نشینی برای رزمندگان فاتح این لشگر، بسیار سخت بود.

فرماندهان ارشد جنگ، به دنبال طراحی یک عملیات ضربتی برای مقابله با رژیم بعث بودند. طی جلسه‌ای با فرمانده لشگر 19 فجر، بعد از آگاهی از کیفیت پیشروی نیروهای این لشگر، شمال شلمچه، منطقۀ پنج ضلعی و پاسگاه کوت سواری را به عنوان بهترین نقطه برای حمله به رژیم بعث انتخاب کردند. یعنی همان محوری که لشگر 19 فجر، در عملیات کربلای 4، موفق به فتح آن شده بود.

بنابر این تصمیم، به دلیل تجربۀ موفق عملیات گذشته، لشگر 19 فجر در راس حمله قرار گرفت و گردان امام حسین (ع) به عنوان گردان خط شکنِ لشگر، به فرماندهی شهید سید محمدکدخدا در نظر گرفته شد.

سید محمد مسئولیت فرماندهی و هدایت خط اول حمله را به عهده داشت. دشمن، با حملۀ قدرتمند و حساب شدۀ گردان امام حسین (ع)، یک به یک از مواضع خود عقب می‌نشست. گردان امام حسین (ع) باردیگر در ماموریت خود پیروز شده بود!

شب از نیمه گذشته بود. در میانه‌های پیشروی نیروها، دقیق به وقت شهادت حاج مهدی، پیکرشهید سید محمد کدخدا در محل شهادت حاج مهدی زارع، به زمین افتاد.

وقتی بی‌سیم، خبر شهادت سید محمد را مخابره کرد، هیچکدام از فرماندهان تعجب نکردند. سید محمد 14 روز بود که برای بودن با حاج مهدی، از این دنیا بریده و تنها، بدن خاکی‌اش مهمان زمینی‌ها بود.

بعد از شهادت سید محمد، پیکر حاج مهدی هم در منطقۀ عملیاتی پیدا شد. حاج مهدی پای عهد خود مانده بود. دستانی نا پیدا، این دو فرماندۀ شجاع را در طول مراسمِ تشییع، از معراج تا گلزار شهدا کنارهم حفظ کرد و در پایان پیکر این 2 فرمانده بزرگ، مطابق عهدی که باهم بسته بودند، در جوار یکدیگر به خاک سپرده شد.